Η ταινία περιγράφει τόσο την ταραχώδη ζωή και το έργο της φωτογράφου Ναν Γκόλντιν, όσο και τον επίμονο αγώνα της να ξεσκεπάσει τη δυναστεία μεγιστάνων φαρμακοβιομηχάνων που κρυβόταν πίσω από τη θανατηφόρα επιδημία οπιοειδών OxyContin, η οποία στοίχισε τη ζωή σε μισό εκατομμύριο ανθρώπους.
Ενα ντοκιμαντέρ για να μιλήσεις για το θέμα του με τελείως διαφορετικό τρόπο από αυτόν που αφηγείται. Η Ναν Γκόλντιν είναι πράγματι μια σπουδαία ακτιβίστρια που μάχεται με τα δικά της μέσα, μέσα από την τέχνη, ώστε να δημοσιοποιηθεί και να ανοίξει το ζήτημα της επιδημίας οπιοειδών και να πληρώσουν οι ένοχοι... Ούσα η ίδια εξαρτημένη για πολλά χρόνια, βρίσκει τη δύναμη να βοηθήσει τους συνανθρώπους της. Ομως το ζήτημα της εξάρτησης δεν είναι ούτε τόσο απλό όσο παρουσιάζεται, ούτε αφορά μόνο μια φαρμακευτική πολυεθνική, ούτε λύνεται με χώρους εποπτευόμενης χρήσης και ακτιβισμούς μικρής κλίμακας. Ο συμβιβασμός με τα ναρκωτικά είναι κοινωνική καταστολή. Είναι ένα σύνθετο, πολυπαραγοντικό πρόβλημα, που έχει τα θεμέλιά του στο ίδιο το σύστημα, εμφανίζεται στις συγκεκριμένες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες. Οποιαδήποτε άλλη αντιμετώπιση εκτός από τη στεγνή θεραπευτική προσέγγιση, κάνει την εξάρτηση να μοιάζει ατομική υπόθεση και οδηγεί στη «μείωση της βλάβης» και όχι στη λύση της. Τα ζούμε στη χώρα μας εδώ και χρόνια με την επίθεση του αστικού κράτους στο ΚΕΘΕΑ και το 18 ΑΝΩ... Ομως η Πόιτρας μέσα από την προσωπική ιστορία της Γκόλντιν καταφέρνει να δείξει ένα κομμάτι της αντεργκράουντ σκηνής στη Νέα Υόρκη του '70 και του '80, η οποία ήταν μέσα στην εξάρτηση και τρεφόταν από αυτήν... Είναι προφανώς η οπτική γωνία που διαφέρει και το βρίσκουμε σημαντικό κυρίως ως ντοκουμέντο, χωρίς να συμφωνούμε με τη θεώρησή του.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr