Με πυρήνα την τρομερή ενέργεια που ακόμα και το γεμάτο γωνίες πρόσωπο του Δανού ηθοποιού Μαντς Μίκελσεν μπορεί από μόνο του να βγάλει, η «Γη της επαγγελίας» (Bastarden, Δανία/ Σουηδία/ Νορβηγία/ Γερμανία, 2023) του ελληνικής καταγωγής, επίσης Δανού Νικολάι Αρσέλ, είναι μια ταινία εποχής που απηχεί την επικαιρότητα. Το ατσαλένιο πείσμα του απόστρατου λοχαγού Λούντβιχ Κάλεν (Μίκελσεν) και η πίστη στην ιδέα της υλοποίησης του οράματός του, την καλλιέργεια πατάτας σε μια περιοχή όπου κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί ποτέ, έρχονται σε αντίθεση με τον ανομολόγητο σαδισμό του προύχοντα της περιοχής (Σάιμον Μπένεμπγιεργκ) που θέλει πάση θυσία να του πάρει την γη.
Πάνω στην σύγκρουση των δύο αυτών δυνάμεων είναι δομημένη όλη η ταινία που ουσιαστικά μιλά για την σύγκρουση των τάξεων χωρίς ωστόσο να κάνει ποτέ συμπαθή τον χαρακτήρα του Κάλεν. Μια μεγαλόπνοη ταινία εποχής (19ος αιώνας), με άρτια φωτογραφία (Ράσμους Βίντεμπεκ) που έχει κάτι από γουέστερν και με έναν αγέλαστο Μίκελσεν πραγματικό πυλώνα αυτής της δυσάρεστης αλλά όχι καταθλιπτικής ιστορίας που στηρίζεται στο εξαιρετικά επιτυχημένο μυθιστόρημα στη Σκανδιναβία της Ιντα Τζέσεν. Ακόμα απορώ πως ο Μίκελσεν δεν βραβεύτηκε στο τελευταίο φεστιβάλ Βενετίας όπου η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr