Γυρισμένο στα Μάλια και διαχειριζόμενο ένα τρομερά δύσκολο ζήτημα γύρω από το σεξ και τη συναίνεση, το φιλμ της πρωτοεμφανιζόμενης Μόλι Μάνινγκ Γουόκερ ακολουθεί τρεις νεαρές βρετανίδες που έρχονται στην Ελλάδα για να διασκεδάσουν και να ζήσουν την φάση «μεθυσμένοι τουρίστες στο νησί». Για μία εξ αυτών μάλιστα (Μία ΜακΚένα-Μπρους, πολύ καλή), αυτό ίσως είναι το ταξίδι όπου θα χάσει την παρθενιά της και είναι καθηλωτική η διαπίστωση πως απλώς και μόνο το να είναι η ηρωίδα κορίτσι σε μια τέτοια ιστορία (από τις αμέτρητες αντίστοιχες που έχουμε δει με έφηβα αγόρια για πρωταγωνιστές) φέρνει στην ταινία μια απροσδιόριστη αίσθηση απειλής. Τι λέει αυτό για τον κόσμο μας;
Όλο το πρώτο μέρος του φιλμ ξεδιπλώνεται μέσα από μια σειρά ξεσαλωμάτων, είτε έξω σε κλαμπ, είτε στην κοινή πισίνα του συμπλέγματος διαμερισμάτων, είτε απλά σε κάποιο μπαλκόνι με τα αγόρια που μένουν δίπλα. Χαρακτήρες και δυναμικές αποτυπώνονται καθαρά μέσα από κίνηση, ενέργεια και σωματικότητα, με το φιλμ να μας βάζει σε μια λογική εξερεύνησης ανθρώπων πέρα από απλώς τα λόγια.
Μια αίσθηση απειλής αρχίζει να στριφογυρίζει στην ατμόσφαιρα, και όταν συμβεί κάτι που περνά τα όρια, έχει τρομερό ενδιαφέρον το πώς οι ηρωίδες δεν ξέρουν ακριβώς πώς να το αναλύσουν, με συμπεριφορές και αντιδράσεις άτσαλες, αβέβαιες, μακριά από την όποια βεβαιότητα του Σωστού. Μέσα από μια κλιμακούμενα βουβή φασαρία, η ανερχόμενη σκηνοθέτης καταγράφει ένα περιβάλλον διαρκούς και άνευ ορίων πίεσης απέναντι στη νεαρή ηρωίδα (το ότι υπάρχει και το σκέλος της ακαδημαϊκής πίεσης εκεί μέσα ίσως τεστάρει λίγο τα όρια της ιστορίας), η οποία τελικά μοιάζει να καταπλακώνεται, να περικυκλώνεται. Αισθητικά αλλά και δραματουργικά, πρόκειται περί ασφυξίας.
Είναι άρα μια ιστορία για το πώς φτάνεις στο σημείο να αποδεχθείς κάτι τραυματικό, πριν καν αρχίσεις να το διαχειρίζεσαι. Κι είναι και μια κατάθεση ταλέντου για την Γουόκερ, που δείχνει εντυπωσιακό στιλιστικό και αφηγηματικό έλεγχο σε μια ιστορία που θα μπορούσε εύκολα να ξεδιπλωθεί με τρόπο μονότονο ή διδακτικό, αλλά που βρίσκει τρόπο να κάνει ακόμα κι αυτά τα στοιχεία να λειτουργήσουν υπέρ του έργου της.
Η ταινία κέρδισε το μεγάλο βραβείο του τμήματος Ένα Κάποιο Βλέμμα στις Κάννες, και πρόσφατα τιμήθηκε με την Χρυσή Αθηνά του διαγωνιστικού στις Νύχτες Πρεμιέρας.
Θοδωρής Δημητρόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα news247.gr