Ακολουθώντας κάπως τα χνάρια του «Zodiac», της ταινίας του Ντέιβιντ Φίντσερ (πάνω σε μια σειρά εγκλημάτων από δολοφόνο κατ’ εξακολούθηση ο οποίος όμως δεν συνελήφθη ποτέ), αυτή η ταινία αναφέρεται στην υπόθεση των «Τριών κοριτσιών του Αλκάσαρ» τα οποία εξαφανίστηκαν στις 13 Δεκεμβρίου 1992 και 75 μέρες αργότερα βρέθηκαν νεκρά (Αλκάσαρ είναι το όνομα της πόλης τους).
Στην εποχή της, η εν λόγω υπόθεση είχε συγκλονίσει ποικιλοτρόπως την ισπανική κοινή γνώμη και ο σκηνοθέτης Μαρκ Ρομέρο επιστρέφει σ’ εκείνη την περίοδο με την ματιά του ρεπόρτερ που θα μπορούσε να έχει παρακολουθήσει τα δρώμενα του παρασκηνίου κατά την διάρκεια των 75 αυτών ημερών. Ενδιαφέρεται να φτιάξει κλίμα μέσα από τις συνέπειες που είχε το γεγονός της εξαφάνισης στους γονείς των παιδιών (ο καθένας αντιδρά με διαφορετικό τρόπο αλλά όλοι πονούν το ίδιο) ή τον πρόχειρο χειρισμό της υπόθεσης από την αστυνομία γιατί έγιναν πολλά και απανωτά λάθη.
Επίσης, βάρος δίνεται και στον ρόλο που έπαιξαν τα ΜΜΕ στην υπόθεση, κυρίως η τηλεόραση, καθώς εκείνη την εποχή οι ιδιωτικοί τηλεοπτικοί σταθμοί είχαν μόλις αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους στην Ισπανία. Βεβαίως, αυτό και μόνο σήμανε ένα τηλεοπτικό μακελειό καθώς το μόνο που τα Media προκάλεσαν ήταν περισσότερη συγχυση σε μια ουτως ή άλλως εξαιρετικά δύσκολη στην εξιχνιαση της υπόθεση. Η υπόθεση των «Τριών κοριτσιών του Αλκάσαρ» ήταν ένα πάρτι για το τέρας της trashTVπου τότε σιγά σιγά γεννιόταν.
Στην πραγματικότητα η ταινία δεν είναι ένα θρίλερ με την ξεκάθαρη έννοια του όρου (αφού το αποτέλεσμα των ερευνών είναι γνωστό) αλλά περισσότερο ένας στοχασμός πάνω σε μια υπόθεση που μετατράπηκε σε θρίλερ. Και αυτό από μόνο του κινεί την περιέργεια ιδίως όταν στηρίζεται σε καλές ερμηνέις των ηθοποιών, ιδίως εκείνων που υποδύονται τις μητερες των θυμάτων (Eoυλάλια Ραμόν, Αντόνια Σαν Χουάν, Ανα Φερνάντεζ).
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr