ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ, ΟΙ - Νίνος Φένεκ Μικελίδης

Στη νέα ταινία του Ρασντί Ζεμ («Μεσιέ Σοκολά»), που πρωτοείδαμε στο περσινό διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας, παρακολουθούμε τις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη μιας γαλλικής, αφρικανικής καταγωγής, οικογένειας. Σχέσεις που μεταβάλλονται συνεχώς, ξεκινώντας από το πάρτι που διοργανώνουν για τα γενέθλια της 12χρονης κόρης της οικογένειας και που καταλήγει στην παράξενη αρρώστια που προσβάλλει τον Μούσα (Σαμί Μπουαζιλά), τον απλό και ευγενικό πάτερ φαμίλιας της οικογένειας, ο οποίος, ύστερα από ένα χτύπημα στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, θέλει συνεχώς να κοιμάται.

Μέσα από τις συζητήσεις τους, τις διαφορές τους, τις μικρές παρεξηγήσεις τους, την αλλαγή που επιφέρει στη συμπεριφορά τους η αρρώστια του Μούσα, αποκτούμε την εικόνα της καθημερινής, ζωής μιας συνηθισμένης οικογένειας, τόσο συνηθισμένης που θα πίστευες πως δεν θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αν ο Ρασντί Ζεμ δεν της έδινε μια τόσο ωραία, δοσμένη με αγάπη και ζωντάνια, εικόνα, εικόνα που σε κάνει να αισθάνεσαι πως παρακολουθείς μια αληθινή οικογένεια (με χαρακτήρες που σε ελκύουν και σε συγκινούν), να αντιμετωπίζει, τόσο ζωντανά, πέρα για πέρα, πειστικά, τα διάφορα προβλήματα της. Μια χαμηλών τόνων, πάντα ευπρόσδεκτη, όμορφη ταινία.

Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enetpress.gr