Τι σήμαινε να είσαι ομοφυλόφιλη/ος και να το κρύβεις στην Αγγλία του «θατσερικού» συντηρητισμού της δεκαετίας του 1980; Μετά από τόσες και τόσες ταινίες (μάλιστα μια σπουδαία είχε γυριστεί εκείνη περίπου την εποχή, το «Ωραίο μου πλυντήριο»), την απάντηση μάλλον την έχουμε εμπεδώσει πολύ καλά.
Επομένως η απλώς καλοφτιαγμένη βρετανική ταινία «BlueJean» δεν έχει και πολλά πράγματα να προσθέσει επί του θέματος, πέρα ίσως από την ανάγκη της σκηνοθέτριας Τζόρτζια Οκλεϊ να μεταφέρει στον κινηματογράφο κάτι που προφανώς απασχολεί πολύ την ίδια. Και που δείχνει να αφορά κυρίως την ίδια.
Ξεχωρίζεις μόνο την προσεγμένη, χαμηλότονη ερμηνεία της Ρόζι Μακ Γιούαν στον ρόλο της ομοφυλόφιλης καθηγήτριας γυμναστικής σε σχολείο θηλέων, η οποία έχει σχέση με μια γυναίκα ας πούμε το περιθωρίου (Κέρι Χέιζ) και δείχνει ενδιαφέρον για μια μαθήτρια με την ίδια σεξουαλική κατεύθυνση η οποία δέχεται bullyingαπό τις συμμαθήτριές της. Η τελευταία φράση της ταινίας, θαρρείς ότι είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο γυρίστηκε.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr