Ο Αντριέν (Πιερ Νινέ του “Franz”) είναι χορευτής που εγκαταλείπει την καριέρα του μετά από ένα ατύχημα και πλέον χαραμίζει τη νιότη του σε μια αδράνεια. Είναι συνοδός μιας πλούσιας αλλά ξεπεσμένης ντίβας του σινεμά (Ιζαμπέλ Ατζανί), όμως τα πάντα θα αλλάξουν όταν γνωρίζει τη Μαργκό (Μαρίνα Βακτ), μια μικρο-απατεώνισα που τα βγάζει πέρα με κομπίνες και μανιπουλάροντας τους κατάλληλους ανθρώπους. Μαζί οι δυο τους θα στοχεύσουν στην περιουσία ενός πλούσιου άντρα, όμως στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει ποιος δουλεύει ποιον, σε αυτό το κουαρτέτο ανατροπών και αποπλάνησης.
Ακούγεται σέξι και χορταστικό από την περιγραφή κι εν μέρει είναι, όμως το φιλμ μάλλον είναι ελαφρώς πιο εντυπωσιασμένο με τον εαυτό του από όσο χρειαζόταν να είναι. Ακολουθεί μια σειρά από (υπερβολικές, στα όρια αμερικάνικου ‘90s βιντεοσουξέ) σκοτεινές ανατροπές κάτω από την ηλιόλουστη επιφάνεια της Ριβιέρα. Είναι λίγο ρομαντικό και πονεμένο αλλά η καρδιά του χάνεται κάπου στην πορεία του επιφανειακού σασπένς– μακριά δηλαδή από την πολύ πιο πετυχημένη συνταγή του “Ραντεβού στο Μπελ Επόκ”, την πολύ καλή προηγούμενη δουλειά του Μπεντός που κατάφερνε να ισορροπήσει πολύ πιο αποτελεσματικά ανάμεσα στον ρομαντισμό και το high concept.