Στη Νέα Υόρκη του 1969 ο ηλικιωμένος πια καθηγητής αρχαιολογίας Ιντιάνα Τζόουνς ξεκινάει μια καινούρια περιπέτεια αναζητώντας τον Δίσκο του Αρχιμήδη, μια αρχαία τεχνολογικά προηγμένη συσκευή με επικίνδυνες ιδιότητες.
Περιπέτεια εποχής που αποτελεί την πέμπτη και τελευταία εξόρμηση ενός από τους διασημότερους ήρωες δράσης στην ιστορία του κινηματογράφου, ακολουθώντας τα «Οι κυνηγοί της χαμένης Κιβωτού» («Raiders of the Lost Ark», 1981), «Ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο ναός του χαμένου θησαυρού» («Indiana Jones and the Temple of Doom», 1984), «Ο Ιντιάνα Τζόουνς και η τελευταία σταυροφορία» («Indiana Jones and the Last Crusade», 1989) και «Ο Ιντιάνα Τζόουνς και το Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου» («Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull», 2008).
Όλες οι προηγούμενες ταινίες σκηνοθετήθηκαν από τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο οποίος για τη φετινή εξόρμηση του ήρωα παρέδωσε τα καθήκοντά του στον Τζέιμς Μάνγκολντ, έναν σκηνοθέτη έμπειρο στους ‘αποχαιρετισμούς’ δημοφιλών χαρακτήρων, υπεύθυνο επίσης για το αγαπημένο «Logan» (2017), το κύκνειο άσμα του Χιού Τζάκμαν ως Γούλβεριν (μένει να δούμε πού τοποθετείται χρονικά η επανεμφάνισή του στο «Deadpool 3» τον επόμενο Μάιο).
Τη στιγμή που η τέταρτη ταινία κατάφερνε οριακά να δικαιολογήσει την ύπαρξή της, μια πέμπτη και με τον ήρωα σε τόσο προχωρημένη ηλικία εξαρχής φαινόταν τουλάχιστον αμφιλεγόμενη ιδέα, αν όχι προδιαγεγραμμένη μετριότητα.
Οι ιδέες του σεναρίου είναι πρόσφορες, αλλά η υπερβολική εξάρτηση από τα ψηφιακά εφέ σε μια σειρά που ‘χτίστηκε’ σε μια εποχή πρακτικής ευρηματικότητας κι ο αντικειμενικός σωματικός περιορισμός του Φορντ από την ηλικία εγκλωβίζουν την ταινία σ’ αυτό που δε μπορούσε ν’ αποφύγει:
μια γηραλέα συνέχεια αξιοθέατη όχι τόσο για τις αρετές της ως περιπέτειας, αλλά για την αναπόφευκτη περιέργεια και συγκίνηση που συνοδεύει τον αποχαιρετισμό ενός ήρωα της παιδικής ηλικίας μιας ολόκληρης γενιάς, που απ’ ό,τι δείχνουν οι απογοητευτικές εισπράξεις της ταινίας, μάλλον όχι άδικα είναι κι η μόνη που έχει απομείνει να ενδιαφέρεται.
Νίκος Τσαγκαράκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα patris.gr