Μενού

ΓΙΟΣ, Ο - Κωνσταντίνος Καϊμάκης

1933 3

Like father like son

Ο Πίτερ απολαμβάνει μαζί με τη σύντροφό του, Μπέθτον, τον ερχομό του πρώτου τους παιδιού. Η ήσυχη, ειδυλλιακή ζωή τους διακόπτεται απότομα όταν εμφανίζεται η πρώην σύζυγος του Πίτερ για να τον ενημερώσει πως ο έφηβος γιος του, Νίκολας, από τον πρώτο του γάμο, έχει μήνες να πατήσει το πόδι του στο σχολείο. Ο Πίτερ δεν θα κάτσει άπραγος και θα συναντήσει τον γιο του προκειμένου να μάθει τους λόγους που σταμάτησε το σχολείο.

Τρία χρόνια μετά από τον συγκλονιστικό «Πατέρα» ο Φλόριαν Ζέλερ διασκευάζει και πάλι ένα δικό του θεατρικό με τους ίδιους σχεδόν συντελεστές: ο Κρίστοφερ Χάμπτον συνυπογράφει ξανά το σενάριο, ο Γιώργος Λαμπρινός είναι και πάλι ο μοντέρ, ο Μπεν Σμίτχαρντ αναλαμβάνει εκ νέου τη φωτογραφία, ενώ ο Χανς Ζίμερ διαδέχεται τον Λουντοβίκο Εϊνάουντι στη μουσική. Και φυσικά ο Άντονι Χόπκινς βρίσκει τη θέση του (ως δευτεραγωνιστής τούτη τη φορά) στο καστ. Ο Ζέλερ επιστρέφει στη συναισθηματική ένταση που πηγάζει από τα ενδότερα μιας οικογένειας για να αφηγηθεί τις συνέπειες μιας ασθένειας που τοποθετείται στον αντίποδα της γεροντικής άνοιας που ήταν το θέμα του «Πατέρα».

Η κατάθλιψη της εφηβείας είναι προφανώς ένα συναισθηματικό φορτίο που πρέπει να ακουμπήσει σε πολλές πλάτες για να ελαφρύνει την ψυχή του ευάλωτου Νίκολας και ο Ζέλερ προσεγγίζει την ιστορία του με χαρακτηριστικό μινιμαλισμό και χωρίς να κρίνει κανέναν. Και πάλι ένας πατέρας κινεί τα νήματα της πλοκής. Η διαφορά με την ταινία που χάρισε το όσκαρ στον Άντονι Χόπκινς (ο οποίος ερμηνεύει τον σκληρό πατέρα του Χιου Τζάκμαν) έγκειται στο συμβολισμό της πατρικής φιγούρας. Ενώ ο «Πατέρας» ήταν μια οδυνηρή ελεγεία για τη μνήμη, «Ο γιος» μετατρέπεται σε κραυγή αγωνίας για τον καθοριστικό ρόλο του γονιού στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών του.

Ο Χιου Τζάκμαν σε μια γενναία ερμηνεία πλάθει ένα συγκινητικό αλλά και πολύπλευρο πατέρα. Ο Πίτερ δεν είναι ο προβλέψιμος, μονοδιάστατος χαρακτήρας που έχει δημιουργήσει νέα οικογένεια ρίχνοντας μαύρη πέτρα στην προηγούμενη ζωή του. Είναι ένας πετυχημένος επαγγελματικά καριερίστας που έχει κάνει προφανώς λάθη και μετανιώνει για κάποιες επιλογές στην προσωπική ζωή του, αλλά δηλώνει παρών όταν τα μέλη της παλιάς του οικογένειας τον χρειαστούν. Στη θαυμάσια σκηνή της πρώτης επαφής του με τον έφηβο Νίκολας θα μπουν τα στιβαρά θεμέλια μιας τρυφερής και ρεαλιστικής ιστορίας που μπορεί να μη φτάνει την καλλιτεχνική αξία του «Πατέρα», αλλά έχει ξεχωριστή σημασία. Οι προσεγμένες ερμηνείες όλων των ηθοποιών (αποκάλυψη ο νεαρός Ζεν ΜακΓκράθ και άξια θαυμασμού η μεστή παράσταση της Βανέσα Κέρμπι) βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση και σε συνδυασμό με τη λιτή και ζεστή γραφή του Ζέλερ κάνουν το φιλμ αν μη τι άλλο ελκυστικό.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athensvoice.gr

Smart Search Module