Μια γυναίκα μόνη
Η Ζαν Ντιλμάν είναι μια γυναίκα που ο άντρας της έχει πεθάνει και μεγαλώνει μόνη τον έφηβο γιο της. Την βλέπουμε να κάνει μπάνιο, να πλένει τα πιάτα, να ζυμώνει κιμά, να ετοιμάζει σνίτσελ, να φτιάχνει καφέ και να κάνει όσα κάνει μια νοικοκυρά. Επίσης την βλέπουμε να δέχεται άνδρες στο σπίτι για να συμπληρώσει το πενιχρό εισόδημά της. Φαίνεται πως δεν συμβαίνει τίποτε το συνταρακτικό στη ζωή της, όλα γίνονται αυτοματοποιημένα, αποστασιοποιημένα, ψυχρά.
Η ταινία «Ζαν Ντιλμάν» (Jean Dielman) που γύρισε η Σαντάλ Ακερμάν το 1975, αφηγείται τρεις μέρες από τη ζωή μιας γυναίκας. Η ηρωίδα της είναι όμορφη, αν και έχει μια ψυχρή ομορφιά, κάνει τις δουλειές του σπιτιού με τάξη και μεθοδικότητα, είναι ήρεμη κι απόμακρη. Η πορνεία είναι γι’ αυτήν μια απλή οικονομική συναλλαγή που δεν της προσφέρει καμία ηδονή. Όταν όμως κάτι αλλάζει σε αυτήν την ισορροπία ολόκληρο το οικοδόμημα καταρρέει.
Η βελγίδα Σαντάλ Ακερμάν θεωρείται ως εκπρόσωπος του πειραματικού φεμινιστικού κινηματογράφου αν και η ίδια δεν αποδέχεται τον όρο «φεμινιστικό». «Δεν κάνω γυναικείες ταινίες. Κάνω ταινίες της Σαντάλ Ακερμάν», έλεγε. Η Ακερμάν αγαπά τα αργά, σχεδόν στατικά, πλάνα. Κινηματογραφεί την ηρωίδα της χωρίς να βιάζεται, σε πραγματικό χρόνο. Η σκηνοθεσία της είναι στυλιζαρισμένη, τα πλάνα της απόλυτα ισορροπημένα. Η «Ζαν Ντιλμάν» θεωρείται η κορυφαία ταινία της και μια από τις πιο χαρακτηριστικές ταινίες της ευρωπαϊκής πρωτοπορίας. Οι σύγχρονοι θεατές που έχουν συνηθίσει σε γρήγορη δράση και ταχύτητα στην εικόνα μπορεί να κουραστούν. Οι αληθινοί σινεφίλ όμως θα απορροφηθούν και θα απολαύσουν μια μεγάλη ταινία.
Στράτος Κερσανίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kersanidis.wordpress.com