Βρισκόμαστε στο 1969 και ο Indiana Jones είναι έτοιμος να αποχωρήσει από την ενεργό δράση. Ολα αλλάζουν με την απρόσμενη επίσκεψη της αποξενωμένης βαφτιστήρας του Helena Shaw, η οποία αναζητά ένα ανεκτίμητο αρχαίο εύρημα που είχε εμπιστευτεί ο πατέρας της στον Indy πριν από χρόνια...
Η τελευταία ταινία της σειράς και ο αποχαιρετισμός του διάσημου καθηγητή είναι γεγονός. Ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι ο Ιντιάνα; Βεβαίως η δράση είναι καταιγιστική παρά την πολύ μεγάλη διάρκεια. Ως κεντρική ιδέα έχει ενδιαφέρον διότι το εύρημα, που είναι ο μηχανισμός των Αντικυθήρων, το κυνηγάει ταυτόχρονα κι ένας πρώην επιστήμονας των ναζί, για δικούς του σκοπούς, που παράλληλα συνεργάζεται με την αμερικανική κυβέρνηση...
Ομως, πλατειάζει πολύ, έχει αχρείαστες σκηνές και τελικά καταλήγει να έχει και στοιχεία χαζομάρας στην όλη υπόθεση... Οι Αμερικανοί για άλλη μια φορά προσπαθούν να περάσουν ως οι μεγαλύτεροι πολέμιοι του ναζισμού, μόνο που εδώ ούτε νοηματικά δεν τους βγαίνει το αφήγημα. Το δε γεγονός ότι ο επιστήμονας ήθελε τον μηχανισμό των Αντικυθήρων για να εκθρονίσει τον Χίτλερ μόνο γέλια μπορεί να προκαλεί. Οπως και να έχει, ο Χάρισον Φορντ είναι υπέροχος, κι εδώ με τις πολύ σύγχρονες τεχνικές τον ξαναβλέπουμε νέο και συγκινούμαστε για το ωραίο σινεμά που μας έχει χαρίσει. Οχι σαν Ιντιάνα φυσικά...
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr