Αιφνιδιαστικά συγκινητική, feelgood και συναισθηματικά επουλωτική καταγραφή των πιο ανθρώπινων πτυχών της τρίτης ηλικίας.
Ο υποψήφιος για Όσκαρ "Μυστικός Πράκτορας" από τη Χιλή είναι ένα τρυφερά feelgood ντοκιμαντέρ, που βασίζεται σε μια έξυπνη ιδέα. Ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ προσλαμβάνει τον 84χρονο Σέρχιο για μια μυστική αποστολή: Πρέπει να παρεισφρήσει σε ένα γηροκομείο ώστε να εξακριβώσει αν μία από τις ενοίκους ζει κάτω από αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης.
Το σπιρτόζικο πλαίσιο διατηρείται όσο ο ηλικιωμένος ήρωας εγκλιματίζεται στο γηροκομείο. Οι ιδιοτροπίες των ενοίκων και οι γλυκές εμμονές τους παρουσιάζονται αρχικά ως καλόκαρδα κωμικά στιγμιότυπα, όμως το ντοκιμαντέρ δεν αντιμετωπίζει τους χαρακτήρες του ως γραφικούς γεράκους. Σταδιακά, οι προσωπικότητές τους ξεδιπλώνονται, καθώς το κινηματογραφικό συνεργείο συμμετέχει στη δράση, όντας σε συνεννόηση με τον Σέρχιο κι έχοντας καταφέρει να πείσει τους ηλικιωμένους τρόφιμους ότι πραγματοποιεί άσχετα με εκείνους γυρίσματα. Και προτού προλάβει να ριζώσει η αμφιβολία στις πραγματικές προθέσεις τις σκηνοθέτριας Μάιτε Αλμπέρντι –μήπως παρακολουθούμε ένα τρικ με εμάς ως "θύματα";– έρχεται η τρίτη πράξη να ξεδιαλύνει τα πράγματα.
Διότι, εντέλει, η αλήθεια της αφήγησης προστατεύεται από την ειλικρινή συναισθηματική μεταστροφή του Σέρχιο. Η προσοχή του αλλάζει κατεύθυνση, και ο αγαθός μυστικός πράκτορας αρχίζει να επικεντρώνεται σε πιο σημαντικά ζητήματα, όπως το να ελαφρύνει τους συγκατοίκους του από τα άγχη τους. Έτσι, αποκαλύπτεται ότι το μοναδικό "έγκλημα" που συντελείται στο γηροκομείο είναι εκείνο της αφοπλιστικής μοναξιάς που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι. Χάρη στην αυθεντικότητά τους δε, απομυθοποιείται οριστικά κάθε στερεότυπο γύρω από την τρίτη ηλικία. Δεν υπάρχει το "αργά" στο μυαλό τους, όλοι έχουν τα απωθημένα που ακόμα κυνηγούν, ενώ ορισμένοι συνεχίζουν να ερωτεύονται, μια διαπίστωση που κάνει το ντοκιμαντέρ αβίαστα συγκινητικό.
Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athinorama.gr