Μενού

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΓΟΝΤΑΙ - Θόδωρος Γιαχουστίδης

1847 1

Μυστικά και ψέματα
"Μην μιλάς/ δεν είναι απαραίτητο..."

Αυτή είναι η όγδοη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί σόλο ο γεννημένος το 1967 στη Βαρκελώνη Καταλανός σκηνοθέτης. Οι προηγούμενες ταινίες του είναι οι εξής: «Krámpack» (Nico and Dani, 2000), «Ζευγάρια στην πόλη» (En la ciudad, 2003 – με κινηματογραφική διανομή στην Ελλάδα), «Μυθοπλασία» (Ficció, 2006 – με προβολή στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης), «V.O.S.» (2009), «Ένα πιστόλι σε κάθε χέρι» (Una pistola en cada mano, 2012 – με κινηματογραφική διανομή στην Ελλάδα), «Τρούμαν» (Truman, 2015 – με κινηματογραφική διανομή στην Ελλάδα /// η μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του Gay στη χώρα μας) και «Οι γείτονες από πάνω» (Sentimental, 2020 – με κινηματογραφική διανομή στην Ελλάδα).

Η ταινία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο περσινό φεστιβάλ του Τορόντο (Special Presentations) και την πανευρωπαϊκή της πρεμιέρα στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν (Gala Screening). Η πανελλήνια πρεμιέρα της ταινίας δόθηκε στα τέλη του περασμένου Μαΐου, στο πλαίσιο του 7ου φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου – Fecha, παρουσία του σκηνοθέτη. Τέλος, να σημειώσουμε πως ο ηθοποιός Àlex Brendemühl κέρδισε βραβείο ερμηνείας - Premis Gaudi από την Καταλανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το ρόλο του στην ταινία.

Η υπόθεση: Πέντε ερωτικές – κι όχι μόνο – ιστορίες, που εξελίσσονται στη Βαρκελώνη και συναντιούνται τυχαία... Ο Ραούλ λείπει σε ταξίδι για δουλειές. Η σύντροφός του, η Λάουρα, συναντά στο πάρκο τον όμορφο γείτονά της, τον Άλεξ. Με αφορμή το σκυλάκι της, θα τον καλέσει στο διαμέρισμά της. Κάτι τρέχει μεταξύ τους. Τι μπορεί να πάει στραβά; Ο Λουίς έχει χωρίσει εδώ και καιρό. Επισκέπτεται τους φίλους του, τον Κάρλος και την Άνα, που τον παροτρύνουν να βγει έξω, να φλερτάρει, να ξεπεράσει την πρώην του. Κι όντως, ο Λουίς θα κάνει μια ενδιαφέρουσα γνωριμία. Όταν μαθαίνουν μια κρίσιμη πληροφορία την τελευταία στιγμή, θα ενημερώσουν σχετικά τον φίλο τους; 

Η Κάρολ συναντά την Άντζελα και την Μπλάνκα σε μια οντισιόν. Έχουν καιρό να τα πούνε, οπότε ανταλλάσσουν τα νέα τους και τα λένε. Μήπως όμως τα... παραλένε; Ο Αντρές είναι ένας ώριμος καθηγητής που καλεί σε γεύμα τη νεαρή ερωμένη του Μπάρμπαρα προκειμένου να της ζητήσει να συζήσουν. Κρυφακούγοντάς την να μιλάει στο κινητό της θα προσπαθήσει να σώσει τον εγωισμό του. Θα τα καταφέρει; Ο Εντού θέλει να εξομολογηθεί στην έγκυο κοπέλα του, την Σοφία, μια εφήμερη απιστία του. Είναι όμως έτοιμος να αντιμετωπίσει τις δικές της αποκαλύψεις;

Η άποψή μας: Ο Cesc Gay τρελαίνεται να δουλεύει με τον Javier Camara: αυτή είναι η πέμπτη (!!!) ταινία του στην οποία συμμετέχει ο εξαιρετικός ηθοποιός – αν κι εδώ σε έναν πολύ μικρό ρόλο, στην τέταρτη ιστορία. Επίσης, του Cesc του αρέσει να γυρίζει σπονδυλωτά φιλμ: αυτό είναι το τρίτο τέτοιο, μετά τα (θα το πω: πιο πετυχημένα) «Ζευγάρια στην πόλη» και «Ένα πιστόλι σε κάθε χέρι». Και στο σύνολο της φιλμογραφίας του με τις ανθρώπινες σχέσεις ασχολείται: αυτό τον κινητοποιεί, αυτό τον ενδιαφέρει, αυτό τον απασχολεί. Αυτό κάνει και σε τούτη την ταινία. Που, όπως στην πλειοψηφία των σπονδυλωτών ταινιών, ακόμα και των καλύτερων του είδους (δες πχ το «Ιστορίες για αγρίους» αν δεν το έχεις δει ακόμα) χαρακτηρίζεται από διαφορετικής δυναμικής, ενδιαφέροντος, χιούμορ, ουσίας επιμέρους ιστορίες. 

Μιλάμε λοιπόν για μια εκ προοιμίου άνιση ταινία. Μπαίνει δυνατά με την πρώτη ιστορία. Εδώ, και η γραφή είναι καλή και η πλοκή σε τραβάει και η φωτογένεια των δύο βασικών πρωταγωνιστών είναι ισχυρή και το συνολικό πακέτο σε ικανοποιεί. Η δεύτερη ιστορία βγάζει το πιο πολύ γέλιο κι ας φλερτάρει με «ακύρωση» εξαιτίας ενός ιδιαίτερου plot twist, το οποίο όμως χειρίζεται εντέλει με κομψότητα, χωρίς να αφήνει σκιές ή να μουντζουρώνει το όλο εγχείρημα με χοντράδα. Η τρίτη ιστορία, με την Maribel Verdu, που θα είναι για πάντα η Λουίζα, το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου των δύο πιτσιρικάδων στο υπέροχο «Θέλω και τη μαμά σου» (και συμπτωματικά την τρέχουσα βδομάδα, έχει βασικό ρόλο και στο «The Flash») είναι μάλλον η λιγότερο ενδιαφέρουσα από τις πέντε ιστορίες. Τέλος, η τέταρτη και η πέμπτη ιστορία έχουν τις στιγμές τους, αλλά ως εκεί. 

Το πολύ ενδιαφέρον είναι πως ο Cesc Gay έχει καταφέρει να συγκεντρώσει την αφρόκρεμα της ιβηρικής χερσονήσου, πράγμα που σημαίνει πως οι ηθοποιοί τον εμπιστεύονται, κι αυτό από μόνο του λέει πολλά. Ανάλαφρη, διασκεδαστική, αν μη τι άλλο ταιριάζει ασορτί στα θερινά σινεμά. Κι αν αυτά που λέει εντέλει υποτίθεται πως δεν λέγονται, δεν έχετε παρά να κάνετε τις συγκρίσεις σας με καταστάσεις και περιπτώσεις που βρεθήκατε κι εσείς σε ανάλογη θέση με εκείνη κάποιων από τους πρωταγωνιστές.

Θόδωρος Γιαχουστίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα moviesltd.gr

Smart Search Module