Καθώς αναζητά τον απαγωγέα της μικρής του κόρης, ένας αστυνομικός ανακαλύπτει ότι υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων με το χάρισμα να υπνωτίζουν και να διαστρέφουν την πραγματικότητα των θυμάτων τους.
Περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας που αποτελεί κακέκτυπο συνονθύλευμα της φιλμογραφίας του Κρίστοφερ Νόλαν, με κύριες πηγές έμπνευσης τα «Memento» (2000) και «Inception» (2010). Μόνο που εδώ δεν υπάρχουν ούτε ο προϋπολογισμός, ούτε η πρωτοτυπία και κυρίως ούτε η συνοχή με την οποία ίσως να διεκπεραιωνόταν έστω αξιοπρεπώς αυτό το σχέδιο. Αντιθέτως, υπάρχει άφθονη απλοϊκότητα, σύγχυση κι αναληθοφάνεια, που καθιστούν την ταινία μια εξαιρετικά απογοητευτική στιγμή στη φιλμογραφία των συντελεστών της, και κυρίως των διακεκριμένων Ροντρίγκεζ και Άφλεκ.
Νίκος Τσαγκαράκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα patris.gr