Η πρώτη ταινία, τα «Κακά παιδιά», παραγωγής 1995, ήταν μια εκκωφαντική αλλά μέχρις ενός σημείου διασκεδαστική περιπέτεια που ξάφνιασε και έκανε πολλά εισιτήρια, γεγονός που δικαιολόγησε την ύπαρξης μιας συνέχειας της ιστορίας, οκτώ χρόνια αργότερα, του «Κακά παιδιά 2». Ηταν επίσης η ταινία που έκανε σταρ τον Γουίλ Σμιθ, το ένα από τα δύο κακά παιδιά (ο άλλος, ο Μάρτιν Λόρενς, έγινε επίσης σταρ αλλά είχε λίγη διάρκεια, διότι είναι και ο ίδιος λίγος).
Ομως σήμερα, 25 ολόκληρα χρόνια αργότερα, μια δεύτερη συνέχεια που πατά στο απόλυτο κλισέ της επιστροφής στη δράση ενός συνταξιούχου αστυνομικού (Λόρενς) προκειμένου να βοηθήσει τον φίλο του (Σμιθ), έχει ελάχιστα να προσφέρει, κυρίως σε όσους είχαν αγαπήσει αυτό το δίδυμο. Ουσιαστικά μιλάμε για τον ορισμό του ξαναζεσταμένου φαγητού, με τους δύο σταρ του να κάνουν ό,τι μπορούν (που σημαίνει να πυροβολούν συνέχεια) προσπαθώντας, θαρρείς απεγνωσμένα, να αγγίξουν την κινηματογραφική επιτυχία που εδώ και χρόνια τους έχει εγκαταλείψει.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr