Μια εξαφάνιση, πολλές αποκαλύψεις!
Δύο κινηματογραφιστές πηγαίνουν σε μια δημόσια υπηρεσία με σκοπό να γυρίσουν ένα ντοκιμαντέρ για τους δημοσίους υπαλλήλους-φαντάσματα, δηλαδή εκείνους που πληρώνονται χωρίς να βρίσκονται στη θέση τους! Τυχαία πέφτουν επάνω στην περίπτωση του Πάνου, ενός υπαλλήλου ο οποίος απουσιάζει αδικαιολόγητα από τη δουλειά του για δύο ημέρες. Στη συνέχεια ανακαλύπτουν πως τον αναζητά και η μητέρα του, η Χαρούλα, η οποία δεν έχει ιδέα που βρίσκεται ο γιος της! Νομίζει δε πως οι κινηματογραφιστές είναι από την τηλεόραση και θα τη βοηθήσουν να βρει το χαμένο της παιδί. Έτσι όλοι αυτοί, μαζί με τον ανάπηρο αδελφό του Πάνου, το Λευτέρη, και έναν αφρικανικής καταγωγής ταξιτζή, το Μιχάλη, αναζητούν τα ίχνη του εξαφανισμένου. Στην πορεία μαθαίνουν πως ο Πάνος κατηγορείται για την έκδοση πλαστών πιστοποιητικών γέννησης για κάποια αλλοδαπή, κάτι που αρνείται να παραδεχτεί η μητέρα του. Η αναζήτηση θα φέρει κι άλλες αποκαλύψεις και έτσι η Χαρούλα θα μάθει πράγματα για το γιο της που αγνοούσε.
Το «Black stone», του Σπύρου Ιακωβίδη, είναι μια ταινία η οποία ενώ ξεκινά σαν μια μικρή φάρσα σταδιακά η δράση της εμπλουτίζεται και προς το φινάλε ανεβάζει την αδρεναλίνη ενώ το ερώτημα «που είναι ο Πάνος;» γίνεται όλο και πιο έντονο. Στην πορεία χτίζεται το πορτρέτο μιας υπερπροστατευτικής μητέρας, που ζει ακολουθώντας όλα σχεδόν τα κοινωνικά στερεότυπα.
Ο Σπύρος Ιακωβίδης σκηνοθετεί με μαεστρία μια ιστορία η οποία οδηγεί τους θεατές από έκπληξη σε έκπληξη. Υιοθετώντας ένα έξυπνο εύρημα, εκείνο της ντοκιμαντερίστικης προσέγγισης το οποίο προσδίδει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην αφήγηση, χτίζει βήμα-βήμα τη δράση μέχρι αυτή να κορυφωθεί. Έχοντας στον πρωταγωνιστικό ρόλο μία εξαιρετική Ελένη Κοκκίδου, χτίζει με τη βοήθειά της το χαρακτήρα της μικροαστής γυναίκας, της ελληνίδας μάνας, που δίνει ένα πιάτο φαγητό στον άστεγο, της θρησκευόμενης, η οποία χωρίς να είναι κακός άνθρωπος φοβάται τον ξένο, τον διαφορετικό. Και τούτη είναι η αληθινή εικόνα, μιας αληθινής γυναίκας όπως χιλιάδες τέτοιες συναναστρεφόμαστε καθημερινά.
Η ταινία το Ιακωβίδη, που είδα στο 60ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ήταν μια μικρή θετική έκπληξη. Ήταν μια ταινία που αγάπησα καθώς από την πρώτη στιγμή ο σκηνοθέτης κατάφερε να προκαλέσει το ενδιαφέρον μου το οποίο κράτησε αμείωτο μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Στράτος Κερσανίδης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kersanidis.wordpress.com