Κεντρικό πρόσωπο στην ταινία είναι ένας 10χρονος που μαζί με την οικογένειά του ζει μια ζωή στον δρόμο: Σκηνοθετούν ατυχήματα, στα οποία υποδύονται τους τραυματίες, εκβιάζοντας τους οδηγούς και ζητώντας τους χρήματα, για να μην τους καταγγείλουν στην αστυνομία.
Ο σπουδαίος Οσιμα βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία για να μιλήσει για όσους βρίσκονται στο περιθώριο του μεταπολεμικού ιαπωνικού οικονομικού θαύματος. Παράλληλα όμως με το ευρύτερο κοινωνικό του σχόλιο στηρίζει τον κεντρικό άξονα της ταινίας του στην παιδική αθωότητα και τον θεσμό της οικογένειας. Δεν είναι μόνο οι κυρίαρχες κοινωνικές συνθήκες σε πρώτο πλάνο, αλλά και βαθύτερα ανθρώπινα ζητήματα. Ενα παιδί γίνεται θύμα όχι μόνο της εξαθλίωσης αλλά και της ίδιας του της οικογένειας που δεν το αντιμετωπίζει ως μέλος της αλλά το χρησιμοποιεί ως πηγή επιβίωσης, και για την επιβίωση αυτή δεν διστάζει να ρισκάρει τη ζωή του. Το παιδί παύει να είναι παιδί, είναι πλέον ο κύριος χρηματοδότης της οικογένειας. Πέρα από τη βάναυση κακοποίησή του επωμίζεται και όλα τα οικογενειακά βάρη. Συγκλονιστική ιστορία, βαθιά πολιτική, απείρως ψυχαναλυτική, κοιτάζει σε βάθος την τσακισμένη παιδική ψυχή και κατάματα την κοινωνία. Γυρισμένη στα πέρατα της Ιαπωνίας, λιτά και ρεαλιστικά, με σκηνές που ευαισθητοποιούν ακόμα και τον πιο «σκληραγωγημένο» θεατή.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr