ΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ ΠΡΩΙΝΟ - Αλέξης Δερμετζόγλου
Της Σάντρα ο σύζυγός σκοτώθηκε σε τρομοκρατική ενέργεια και είχαν μαζί ένα κορίτσι που είναι τώρα οχτώ ετών ενώ η ίδια έχει να αντιμετωπίσει ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα, πέρα από την μοναξιά. Ο πατέρας της, πολύ καλός συγγραφέας και καθηγητής της φιλοσοφίας, αρρωσταίνει βαρειά, έχει χάσει την όρασή του και η διάγνωση είναι βαρύτατη, μια και πάσχει από νευροεκφυλιστική διαταραχή το Σύνδρομο του Μπένσον. Σε λίγο καιρό ο ασθενής δεν θα αναγνωρίζει κανέναν. Μετά από καιρό η Σάντρα συναντάει έναν παλιό φίλο του άντρα της, τον Κλεμάν, τον ερωτεύεται με πάθος, αλλά εκείνος είναι παντρεμένος με παιδί.
Η ΧάνσονΛοβ έγραψε το σενάριο μεταξύ 2019 και 2020 επηρεασμένη από την βαρειά ασθένεια του πατέρα της που αργότερα πέθανε. Η Λεϊλά Σεϊντού , στην μεγάλη ωριμότητά της πια, είναι για μια ακόμα φορά καταπληκτική προβάλλοντας όλες τις πιθανές περιπτώσεις που μπορεί να αντιμετωπίσει η σύγχρονη γυναίκα. Μονογονεϊκή οικογένεια, μοναξιά, πάθος για έρωτα και ζωή, υποχρέωση προς τους γονείς.
Αυτή είναι λοιπόν και η δομή της ταινίας. Τρείς οπτικές της γυναίκας, τρείς τεμαχισμοί, τρείς ανάγκες: Η φροντίδα και η αγωγή της μικρής, η συμπαράσταση στον πατέρα, η κατανόηση στον παντρεμένο. Στην ιστορία μπαίνουν κι άλλες καταστάσεις που εκπροσωπούν η 98 ετών μητέρα του πατέρα αλλά και η πρώην σύζυγος με τον νυν σύντροφό της, η σύντροφος του μπαμπά, η αδερφή της Σάντρα και ο άντρας της με τα παιδιά της.
Ιδιαίτερα πειστικό μελόδραμα οικιακού συναισθηματισμού, άψογα σκηνογραφημένο και φωτογραφημένο με ρόλους υψηλού επιπέδου. Είναι ένα κλασικό σχόλιο για την φθορά και την αξία της αγάπης ως «γλώσσα» επικοινωνίας. Πως θα ήταν αυτή η ιστορία πριν 60 χρόνια; Σαφώς σκηνοθετημένο από τον Κλωντ Λελούς που θα απέφευγε όμως το θλιβερό πήγαινε έλα στα γηροκομεία. Εκεί όμως παίζεται πιά το σύγχρονο παιγνίδι του σινεμά, δηλαδή να δείξει το «βρώμικο» και την απώλεια, πέρα από ωραιοποιήσεις.
Η ταινία παρά το «συμβιβαστικό» φινάλε, με γέμισε αφόρητη θλίψη και αίσθημα ματαιότητας. Αυτό σημαίνει πως πέτυχε με την σκηνοθέτιδα από μια απλή καθημερινή ιστορία να «εξορύσει» υπεραξίες ανώτερες από εκείνες του ανάλογο αμερικανικού μελοδράματος
Αλέξης Δερμετζόγλου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress