Η αντίστροφη μέτρηση μίας μόνο μέρας... Ποια είναι η επίδραση του οικονομικού στρες στις προσωπικές σχέσεις και πώς η φιλία και η αλληλεγγύη μπορούν να μας βοηθήσουν στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής; Ενας συναρπαστικός αγώνας ενάντια στον χρόνο, στο περιθώριο μιας μεγάλης πόλης.
Εξώσεις και μετανάστευση είναι οι δύο πόλοι που συγκροτούν αυτήν τη «δική μας» ταινία. Μια ταινία που μιλάει για την εργατική τάξη και τις αγωνίες που βιώνει. Η Ακιουζένα, μια υπάλληλος σούπερ μάρκετ με ένα μικρό παιδί, χάνει το σπίτι της και βρίσκει συμπαράσταση στους άλλους κατατρεγμένους. Ο Ράφα, ένας δικηγόρος, προσπαθεί να ισορροπήσει την προσωπική του ζωή με τη δέσμευσή του στο πλευρό των μεταναστών. Η Τεοντόρα, μια ηλικιωμένη γυναίκα, προσπαθεί να έρθει σε επαφή με τον γιο της, που ντρέπεται να την αντικρίσει σαν μετανάστης, γιατί δεν κατάφερε να γίνει κάτι άλλο από ένας εργάτης που ζει σε άθλιες συνθήκες.
Μια ρεαλιστική κοινωνική ταινία που μόνο και μόνο για την υπόθεσή της αξίζει να πάει κανείς να τη δει. Αληθινοί άνθρωποι, αληθινές καθημερινές αγωνίες, όλες οι δυσκολίες των ανθρώπων που αγωνίζονται να επιβιώσουν, των ανθρώπων που αγωνίζονται για όλους σαν μια γροθιά. Θυμίζει το σύνθημά μας «Μόνο ο λαός σώζει τον λαό» και στ' αλήθεια λίγες ταινίες, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε οι μόνοι που αγωνιζόμαστε στον κόσμο, ότι ο καπιταλισμός δεν εξανθρωπίζεται και διαβρώνει σαν το σαράκι τις ανθρώπινες σχέσεις, ότι όσο αγώνα κάνουμε για την κοινωνία, τόσο αγώνα χρειαζόμαστε και για την οικογένειά μας... Ο χρόνος είναι αδυσώπητος, οι συνθήκες είναι αδυσώπητες, αλλά μέσα σε όλα τούτα ξεπροβάλλει ένας ήλιος, το «Μαζί». Δεν θα συζητήσουμε καν για τις εξαιρετικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών, ένα δικό τους βλέμμα είναι ένα δικό μας βλέμμα.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr