Ρώμη, 1891. Ο Τούλιο Χέρμιλ και η σύζυγός του, Τζουλιάνα, διατηρούν από καιρό εντελώς τυπικές σχέσεις. Και ενώ η Τζουλιάνα φαίνεται να δέχεται παθητικά τη σχέση του συζύγου της με την κόμισσα Τερέζα Ράφο, στη διάρκεια μιας απουσίας του Τούλιο γνωρίζει τον συγγραφέα Φιλίπο Ντ' Αρμπόριο και γίνεται ερωμένη του. Βλέποντας ότι τον εγκαταλείπει, ο Τούλιο αισθάνεται εκ νέου γοητευμένος και της προτείνει να ξαναρχίσουν μαζί μια νέα ζωή...
Το κύκνειο άσμα του τιτάνα Ιταλού σκηνοθέτη είναι δυστυχώς λιγότερο γνωστό από τις υπόλοιπες ταινίες του, αλλά το ίδιο σπουδαίο. Ο Βισκόντι στηρίζει την ταινία στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γκαμπριέλ Ντ' Ανούτσιο και αναδεικνύει όχι μόνο την παρακμή της ιταλικής αριστοκρατίας του 19ου αιώνα, αλλά και τον καθοριστικό ρόλο της πατριαρχίας στις σχέσεις των δύο φύλων. Η γυναίκα υπάρχει μόνο για να εξυπηρετεί τις «ανάγκες» του άντρα, ο οποίος ενδιαφέρεται αποκλειστικά για την καλοπέρασή του και την «καθαρότητα» των απογόνων του, δηλαδή για τη μοίρα της περιουσίας του... Και όταν δεν μπορεί να το διασφαλίσει αυτό, γίνεται ικανός για τα πάντα. Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για σκηνοθεσία, ερμηνείες, κοστούμια, σκηνικά... Αυτά για τον «κόκκινο κόμη» του ιταλικού σινεμά είναι αυτονόητα!
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr