Η ιστορία της ζωής της Σιμόν Βέιλ μέσα από κομβικά γεγονότα του εικοστού αιώνα. Τα παιδικά της χρόνια, οι πολιτικές της μάχες, οι τραγωδίες της.
Αδιαμφισβήτητα υπάρχουν και αστοί πολιτικοί, νομικοί κ.λπ. που πάλεψαν από το μετερίζι τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για το περίφημο «κοσμικό» κράτος. Η Σιμόν Βέιλ πάλεψε για τα δικαιώματα των γυναικών, μέσα στα πλαίσια της εποχής της. Ηταν εκείνη που έφερε στη γαλλική Βουλή το νομοσχέδιο για τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων το 1975. Ηταν εκείνη που άλλαξε το σωφρονιστικό σύστημα και την πρωτοβάθμια φροντίδα για παιδιά και εξαρτημένους. Ηταν η πρώτη γυναίκα επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η ταινία έχει μεγάλο ενδιαφέρον, κυρίως για να δει κανείς πώς και πόσο αργά άλλαξαν επιμέρους ζητήματα στην «πολιτισμένη» καπιταλιστική Ευρώπη, την ίδια στιγμή που στον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, όλα αυτά είχαν ήδη γίνει σε τελείως άλλο πλαίσιο, αφού μιλάμε για ένα διαφορετικό συνολικά κοινωνικό σύστημα, πολλά χρόνια πριν. Ο υπόλοιπος καπιταλιστικός κόσμος άργησε κατά πολύ να «καταργήσει την μπάλα στο πόδι» στους λαούς και όταν το έκανε, έγινε μετά από την πίεση των πρώην σοσιαλιστικών χωρών...
Για κάποιον που δεν γνωρίζει τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού, η ταινία θα φανεί αποκαλυπτική. Για εμάς όμως είναι απλώς μια πολύ καλά γυρισμένη προπαγάνδα τόσο για τον φεμινισμό της εποχής όσο και για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση... Από την ταινία αντιλαμβανόμαστε ότι η Βέιλ ήθελε να μην ξεχαστεί το Ολοκαύτωμα και να πρωτοστατήσει στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα ώστε να μην επαναληφθεί κάποιος παγκόσμιος πόλεμος, δηλαδή οι πρωτεργάτες των πολέμων να μην τους επαναλάβουν. Ασχολίαστο.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr