ΣΥΝΟΨΗ: Ο Σιμόν και η Ελέν αποφασίζουν να πουλήσουν την υπόγεια αποθήκη που τους ανήκει στο κτίριο που βρίσκεται το διαμέρισμά τους. Αγοραστής είναι ένας χαμηλών τόνων ηλικιωμένος κύριος που ωστόσο παραβιάζει τη συμφωνία χρήσης και εγκαθίσταται αυθαίρετα στο υπόγειο, προκαλώντας σταδιακά αναταράξεις τόσο στην πολυκατοικία όσο και στη ζωή του ζευγαριού αφού, για να διασπάσει το μέτωπο, προσεγγίζει φιλικά την έφηβη κόρη τους.
Όσο τα χρόνια περνάνε και οι αυτόπτες μάρτυρες εγκαταλείπουν τα εγκόσμια, τόσο αυξάνονται οι αρνητές του Ναζιστικού Ολοκαυτώματος των Εβραίων, εκμεταλλευόμενοι κυρίως τις θεωρίες συνωμοσίας που κυκλοφορούν στις διάφορες ιστοσελίδες. Ένας αρνητής είναι και ο αγοραστής της αποθήκης του Σιμόν και της Ελέν. Ενός ζευγαριού αστών, με μοντέρνες αντιλήψεις μακριά από τυχόν διαφορές λόγω καταγωγής, αφού ο Σιμόν είναι Εβραίος και η Ελέν καθολική. Ενός ζευγαριού κοσμοπολίτικου που ζει στο σήμερα όπως και η κόρη τους που όπως όλοι σχεδόν οι σύγχρονοι έφηβοι στις Δυτικές κοινωνίες μικρή σχέση έχει με την πρόσφατη Ιστορία. Εδώ λοιπόν βρίσκει έδαφος το δηλητήριο του Όφι που επωάζει στο σκοτάδι του Υπογείου το Ναζιστικό αυγό του, έτοιμο να ανοίξει και να κατακλύσει ξανά μια κοινωνία καταναλωτών, αποκομμένη από τις Ιστορικές της ρίζες. Ο Σιμόν, μοντέρνος και επιτυχημένος αρχιτέκτονας, ουδόλως απασχολείται από το τραγικό παρελθόν των προγόνων του στο διαμέρισμα των οποίων και κατοικεί ο ίδιος ενώ η Ελέν είναι ανεκτική με τον έρποντα αντισημιτισμό του ηλικιωμένου πατέρα της. Για αυτό και το σοκ τους είναι μεγάλο όταν έρχονται αντιμέτωποι με ένα σχεδόν ψυχοπαθές αλλά μειλίχιο και υπολογιστικό τέρας που τους εξαπατά, τρυπώνοντας κάτω από τη στέγη τους. Η αντίδρασή τους θα είναι βίαιη και σπασμωδική σαν Χολιγουντιανό θρίλερ αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη και σκοτεινή από οποιαδήποτε ταινία και γρήγορα θα τους οδηγήσει σε θέση άμυνας.
Σκοτεινή ατμόσφαιρα, υφέρπουσα ένταση που συχνά ξεσπά σε υστερία και μια γενικότερη απαισιοδοξία για το μέλλον μιας Ευρώπης χωρίς μνήμη χαρακτηρίζουν μια ταινία με δυνατές ερμηνείες, ιδιαίτερα από τον αγνώριστο Φρανσουά Κλυζέ στο ρόλο του αρνητή, που θα μπορούσε να είναι ένα ακόμη σφιχτοδεμένο θρίλερ, αν φυσικά ο Φιλίπ Λε Γκε ενδιαφερόταν περισσότερο για τη φόρμα και λιγότερο για το επείγον περιεχόμενο της ιστορίας του.
Τάσος Ντερτιλής
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα grandmagazine.gr