ΕΜΜΟΝΕΣ ΩΡΕΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ - Κώστας Καρδερίνης

 Εξομολογήσεις της Αντουανέττας Αγγελίδη (ή Ένα δοκίμιο για το βλέμμα της)

Μαμά θυμήσου τον εαυτό σου… Ο Καύκασος στη Μαδαγασκάρη. Βιασμός και εγκλεισμός. Βατούμ (χώρα της Μήδειας / Κόρης). Εγγονόπουλος, Μπολιβάρ και καμπαρντίνα. Πολυτεχνείο και θάψιμο σε ενότητες. Ουγκέτσου μονογκατάρι του Μιζογκούτσι. Φυγή και επιστροφή. 2ο κύμα φεμινισμού και γιαγιά Αντουανέττα. Μηχανικός του Λεσέψ. Ορέστης, Αμφιτρίτη, Απόλλων. Χεράτος σαμάνος, Σωκράτης και Ίριδα. Σύννεφο με παντελόνια, περίοδος, Αχμάτοβα, Τσβετάγιεβα, Μάντελσταμ, Μαύρη Θάλασσα.

Φάουστ του Μουρνάου στη μουβιόλα και το κάθετο σώμα: αυτός είναι ο δρόμος. Πατριαρχία και στους σουρεαλιστές: (Τζον) Κέιτζ, (Μαρσέλ) Ντισάν, (Μαξ) Ερνστ, (Ρενέ) Μαγκρίτ, (Μέρεντιθ) Μονκ, (Ζαν Μαρί) Στράουμπ, (Μπομπ) Γουίλσον. Ορίζοντας. Έμμονες ιδέες / Μέρες οργής, Παραλλαγές στο ίδιο θέμα (1977). 121280 Ρίτσουαλ (1980/2008).

Έρημα εργοστάσια, Τόπος (1985) ολόκληρη όχι μόνο το σώμα της. Τετράδια ονείρων. Εγκλωβισμένη μνήμη. Ανασκαφή. Νίκη της θλίψης. Το χωμάτινο φόρεμα με τις αγκίδες. Ώρες (1995) και δίπολα αρνητικά αμφότερα. Αλληλογραφία Θεσσαλονίκη – Αθήνα: Κλέφτης ή η Πραγματικότητα (2001).

Αρχές τρίοδοι, τριφασικές. Εικονοποίηση, μετάθεση, συμπύκνωση, δευτερογενής διαδικασία, σενάριο = αυτό-λογοκρισία. Ουίλιαμ Μπλέικ. Τέλος διδασκαλίας και αρχή περί τυφλότητας. Επάρατος, μαστεκτομή. Μεταμοσχεύσεις. Καινούργιο βλέμμα. Μνήμη είναι η ίδια η ύπαρξη. Η αίσθηση του χρόνου, ο καιρός = το τάιμινγκ, είναι σπλαχνικό πράγμα.

Ντοκιμαντέρ ή περφόρμανς; Κινηματογράφος και αυτό-ψυχανάλυση; Ανασκόπηση πριν την ολική επανεκκίνηση; Βίος, σινεμά και ιδιώνυμο βίωμα σε μονόλογο-διάλογο. Σκληρές αλήθειες, μαυρόασπρες εκμυστηρεύσεις σε κόσμο δύο κατόψεων του άσπρου-μαύρου και του μαύρου-άσπρου. Κατά μέτωπον αντιμετώπιση του αόρατου κοινού αισθήματος, βασανιστική μα και απελευθερωτική φιλαλήθεια, βλέμμα που μάτωσε και τώρα αιματώνεται μες απ’ τα μάτια του άλλου που έγιναν δικά της.

Προσωπική σεισάχθεια και ημερολόγιο της σκηνοθέτριας που ανέκαθεν εξέθετε εαυτόν και κατ’ επέκτασιν αλλήλους. Η τελική καλειδοσκοπική έκρηξη χρωμάτων είναι ένδειξη ότι η επ\ανάσταση συνεχίζεται σε νέα διάσταση. Με σεβασμό και συνέπεια.