Ο φοβιτσιάρης Μπο Γουάσερμαν ζει μόνος του σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο, όπου κάθε στιγμή είναι ένας εφιάλτης. Συναντιέται με τον ψυχαναλυτή του, ο οποίος τον προετοιμάζει για την επικείμενη επίσκεψή του στο σπίτι της μητέρας του...
Εάν θα περιέγραφε κανείς το νέο φιλόδοξο σχέδιο του Αρι Αστερ, θα έλεγε με μια φράση: Οχι, δεν μοιάζει σε τίποτα με το «Μεσοκαλόκαιρο» («Midsommar»). Παρακολουθούμε 179 λεπτά πολλαπλών τεχνικών, ανάμεσά τους και animation, με ένα σενάριο παρανοϊκής υφής, μεταξύ κομεντί και θρίλερ, απολύτως χαώδους ρυθμού, για να καταλήξουμε ότι ο άνθρωπος, που από την αρχή καταλαβαίνουμε ότι πάσχει από μια σειρά σοβαρών συμπλεγμάτων, ουσιαστικά έχει κακοποιηθεί ψυχολογικά από την μητέρα του. Οχι, ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε. Θα ξαναδούμε το «Μεσοκαλόκαιρο», που έχει ενδιαφέρον, και θα περιμένουμε την επόμενη δουλειά του.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr