Η Κάθι είναι μια ανερχόμενη βοηθός σεφ. Πάνω που είναι έτοιμη να εκπληρώσει το όνειρό της και να ανοίξει το δικό της εστιατόριο υψηλής γαστρονομίας, τα πράγματα στραβώνουν. Αντιμετωπίζοντας οικονομικές δυσκολίες, η Κάθι αναγκάζεται να δεχτεί μια δουλειά στην κουζίνα μιας δομής για ανήλικους - ασυνόδευτους μετανάστες.
Κοινωνική κομεντί που προβληματίζει χωρίς να «βαραίνει» πολύ τον θεατή, αφήνοντας μια αισιόδοξη νότα όταν πέσουν οι τίτλοι τέλους. Η ταινία είναι ο ορισμός της φράσης «μπαίνω στα παπούτσια του άλλου», δηλαδή έρχομαι στη θέση του. Η Κάθι, έχοντας μεγαλώσει και η ίδια σε μια δομή, χωρίς οικογένεια, καταφέρνει να κάμψει τις άμυνές της, να αλλάξει τις προτεραιότητές της και να βοηθήσει τα κατατρεγμένα παιδιά να διεκδικήσουν μια «θέση στον ήλιο»... Αφήνοντας στην άκρη τον προβληματισμό για το αν η εκάστοτε «ανεπτυγμένη δυτική χώρα» είναι πράγματι μια θέση στον ήλιο για έναν μετανάστη, διδασκόμαστε την αλληλεγγύη, την ομαδικότητα και τον σεβασμό στην κουλτούρα του άλλου. Η δε σκωπτική ματιά απέναντι στα ριάλιτι σόου είναι επίσης μια ευχάριστη έκπληξη, γιατί δείχνει ότι το θέαμα δεν αρέσκεται στα σημαντικά και δύσκολα ζητήματα της κοινωνίας, αλλά τα αποφεύγει επιμελώς, γιατί ενοχλούν... Πολύ καλή η ερμηνεία της Οντρέ Λαμί, αλλά και αυτές των νεαρών συμπρωταγωνιστών της.
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr