Μενού

EVIL DEAD RISE - Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος

1818 4

 Η πιο gore ταινία της χρονιάς διαθέτει αιματοβαμμένο τσαγανό, αλλά όχι και επαρκείς ιδέες ώστε να αναβιώσουν το πνεύμα του εμβληματικού «Evil Dead».

Δέκα χρόνια μετά το λησμονημένο "Πρόσωπο του Κακού" (Φέντε Άλβαρεζ), ο Ιρλανδός Λι Κρόνιν ("Η Τρύπα") επιχειρεί να αναμετρηθεί επίσης με τη βαριά κληρονομιά του εμβληματικού horror franchise "Evil Dead" (Σαμ Ράιμι), κάνοντας μια καινούργια αρχή. Εν προκειμένω, μια γυναίκα επισκέπτεται ύστερα από καιρό την αδερφή της και μητέρα τριών παιδιών, όταν ένας σεισμός απελευθερώνει ένα διαβολικό πνεύμα που απειλεί να τους κυριεύσει.

Αν και αδικαιολόγητο το γιατί, η υπόθεση πλαισιώνεται από την "Evil Dead" ομπρέλα, μιας και οι συνδέσεις με το πρωτότυπο franchise είναι ανεπαρκείς (απεικόνιση Necronomicon), ο Κρόνιν χρησιμοποιεί την αναμέτρηση με το κακό ως μεταφορά για τη συμφιλίωση της κεντρικής ηρωίδας με το άγχος της μητρότητας. Μια έννοια η οποία θίγεται επιδερμικά, παρόλο που έχει απασχολήσει τον Ιρλανδό και στην "Τρύπα". Ωστόσο, προσπερνώντας ορισμένες βολικές σεναριακές λύσεις, προσφέρεται ένα αξιομνημόνευτο σερί αιματοβαμμένων σκηνών gore ανθολογίας, οι οποίες αποδεικνύουν το τσαγανό ενός φιλμ, που θα επωφελούνταν από λιγότερη σοβαροφάνεια και περισσότερο χιούμορ αλά Σαμ Ράιμι.

Γιάννης Καντέα Παπαδόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα athinorama.gr

Smart Search Module