Με τον «Αρρηκτο δεσμό», ο Βρετανός σκηνοθέτης Γκάι Ρίτσι ξεφεύγει από το cool, πλακατζιδικο στιλ των περισσότερων τελευταίων ταινιών του («Εγκληματίες πρώτης τάξης», «Η μεγάλη απάτη»), «επιστρέφει» στη τελευταία περίοδο του πολέμου στο Ιράκ για να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη (και βασισμένος σε αληθινή ιστορία) την περίπτωση μιας ανορθόδοξης φιλίας: ανάμεσα σε έναν αμερικανό αρχιλοχία (Τζέικ Τζίλενχαλ) και τον Αφγανό διερμηνέα του (Νταρ Σαλίμ).
Αν και η ταινία ακολουθεί σταθερά τα βήματα της κλασικής πολεμικής περιπέτειας με τον διερμηνέα ουκ ολίγες φορές να σώζει την ημέρα καθότι έκτακτος γνώστης της περιοχής και του εχθρού, η φιλοσοφία της βρίσκεται στην ντομπροσύνη που συνδέει τους δύο τόσο διαφορετικούς αυτούς άντρες. Όταν η ομάδα του αρχιλοχία κατακερματίζεται με τον ίδιο τραυματία, ο διερμηνέας θα ξεπεράσει τα όριά του και θα τον μεταφέρει μόνος πίσω στην βάση διασχίζοντας βουνά, λαγκάδια, ποτάμια και περνώντας ανάμεσα από μπλόκα του εχθρού. Και τοιουτοτρόπως, όταν ο διερμηνέας χρειαστεί την βοήθειά του, ο αρχιλοχίας θα σταθεί αδιαπραγμάτευτα στο πλευρό του.
Ο Ρίτσι δείχνει να ενδιαφέρεται για την δημιουργία ενός σοβαρού «buddymovie» αφήνοντας κατά μέρος την πολιτική. Συγχρόνως, με αυτήν την ταινία που σε ορισμένα σημεία μοιάζει ακόμα και με γουέστερν, αποτίνει πολύ διακριτικά φόρο τιμής σε μια από τις πολύ αγαπημένες του ταινίες, το γουέστερν «Οι δυο ληστές» του Τζορτζ Ρόι Χιλ με τους Πολ Νιούμαν και Ρόμπερτ Ρέντφορντ.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr