Μπορεί ένας άντρας που με την νεοπλουτιστικη συμπεριφορά και την επιδειξιομανία του δείχνει άκρως ενοχλητικός, να αλλάξει την ζωή ενός παντρεμένου ζευγαριού μεσηλίκων που χωρίς να το παραδέχονται βρίσκονται στο τέλμα; Αυτό είναι το ουσιαστικό ερώτημα που θέτει σε λειτουργία την γλυκύτατη ισραηλινή ταινία του Μος Ρόζενταλ που χωρίς να αποτελεί κάτι πραγματικά σπουδαίο, έχει μια πηγαία εντιμότητα και πολύ συναίσθημα ώστε να «σφηνωθεί» στην καρδιά σου και να σε ακολουθεί για καιρό.
Το ζεύγος των 60ρηδων Μέιρ και Τόβα (Σασόν Γκαμπέι, Ρίτα Σουκρούν) έχει αρκετές διαφορές μεταξύ του. Εκείνη λατρεύει την καλή ζωή, την επικοινωνία με τον κόσμο, προσέχει το παρουσιαστικό της. Εκείνος δεν μιλάει πολύ (όποτε μιλάει νιωθεις ότι ζορίζεται), έχει παραμελήσει τον εαυτό του και αρκείται με τα ελάχιστα. Και όλα αυτά μέχρι που ο καινούργιος γείτονάς του (Λιόρ Ασκενάζι) τα προφέρει όλα στο πιάτο χωρίς, ουσιαστικά, να ζητήσει τίποτα. Η ταινία έχει πολύ όμορφες στιγμές ανθρωπιάς όπως και δύο θαυμάσιες εκτελέσεις τραγουδιών από τους δύο άνδρες που σου σηκώνουν την τρίχα.
Με τις κεραίες του τεντωμένες, ο Ρόζενταλ φροντίζει να φτιάξει ολοκληρωμένους τους τρεις αυτούς βασικούς ήρωες της ιστορίας του, δεν αφήνει εκκρεμότητες. Οι προθέσεις του είναι εξ’ αρχής θετικές, κοιτάζει το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο γι’ αυτό και αποφεύγει τις ανατροπές αφήνοντας την ταινία να κυλήσει ήσυχα, όπως ακριβώς της ταιριάζει. Και ίσως γι’ αυτό, τελικά η ταινία σε κερδίζει.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr