Ανευρη όπερα φαντασίας
Μουσική περιπέτεια φαντασίας «Ο μαγικός αυλός» (TheMagicFlute – DasVermächtnisderZauberflöte, Γερμανία ,2022), έχει κατά κάποιο τρόπο ομοιότητες με την «Suzume». Και εδώ θα βρούμε πόρτες που οδηγούν σε παράλληλα σύμπαντα και παιδιά που θα δουν την ζωή τους να αλλάζει από την στιγμή που ανοίγουν αυτές τις πόρτες.
Καμία αντίρρηση σε μια προσπάθεια κινηματογραφικής γνωριμίας της σπουδαίας όπερας του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ «Ο μαγεμένος αυλός» με το νέο σε ηλικία κοινό που έχει συνηθίσει να βλέπει παντού δράκους, τέρατα και ξωτικά. Γιατί αυτό φαίνεται ότι ήταν το στοίχημα του πρωτοεμφανιζόμενου στην μεγάλη μήκους ταινία σκηνοθέτη Φλόριαν Ζιγκλ.
Όμως το εγχείρημα στον «Μαγικό αυλό» δείχνει τελικά ψεύτικο και σε αφήνει αδιάφορο απέναντι στην ίδια την όπερα, η οποία υποτίθεται ότι εκτυλίσσεται σε έναν παράλληλο κόσμο με αυτόν της ιστορίας της ταινίας αλλά και στον πραγματικό κόσμο της, το μουσικό οικοτροφείο όπου σπουδάζει ένας 17χρονος ταλαντούχος τραγουδιστής (εκείνος δηλαδή που θα μπει στον παράλληλο κόσμο της όπερας).
Οσο άνευρο και εντελώς προβλέψιμο είναι το ρομάντσο ανάμεσα στον σπουδαστή (ο Τζακ Γουλφ σε μια υπερβολικά συνεσταλμένη ερμηνεία) και την κοπέλα που ερωτεύεται στη σχολή (Ζαν Γκρουσό), δεν παύει να κινεί περισσότερο το ενδιαφέρον σε σχέση με τα βαρετά μουσικά ιντερμέδια του «Μαγικού Αυλού» στο παράλληλο σύμπαν.
Εν τέλει, το μόνο που θυμάσαι από την ταινία είναι οι πιο ανθρώπινες σκηνές της, ανάμεσα στον σπουδαστή και τον σνομπ αλλά με ψυχή διευθυντή της σχολής. Και διόλου τυχαία ίσως, τον υποδύεται ο ίδιος ηθοποιός που είχε υποδυθεί τον Σαλιέρι, τον άσπονδο εχθρό του Μότσαρτ στο «Αμαντέους» του Μίλος Φόρμαν. Ο Φ. Μάρεϊ Έιμπραχαμ.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr