Ένα ζευγάρι Γάλλων Εβραίων με μια έφηβη κόρη πωλούν το υπόγειό τους σ΄ έναν απολυμένο καθηγητή της Ιστορίας. Άμεσα αποκαλύπτουν πως είναι αρνητής του ολοκαυτώματος, επιχειρούν να του κάνουν έξωση αλλά νομικά είναι αδύνατον. Αρχίζουν πλέον και δημιουργούνται προβλήματα στην οικογένεια.
Εξαιρετικό, «πυκνό», ατμοσφαιρικό νεονουάρ, που αξιοποιεί κάποια από τα στερεότυπα του νέου αμερικανικού θρίλερ αλλά «ανοίγεται» τελικά σε πολλές διαδρομές. «Αγγίζει» το φανταστικό, την αλληγορία, την έννοια της ανήσυχης συνείδησης, το θέμα της «αλήθειας» αλλά και γεγονότα που αφορούν την Ιστορία της Γαλλίας. Στο βάθος διερευνάται το άλλο με όλες του τις μορφές.
Η ταινία είναι άκρως διφορούμενη, σηκώνει πολλές ερμηνείες, ενώ το σκηνοθετικό ήθος πλησιάζει ιδιαίτερα τον Πολάνσκι. Στο ιδεολογικό υπόβαθρο εξετάζονται και οι ακροδεξιές τάσεις των κοινωνιών και η ανάγκη συνεχούς εφημερίας. Με μια υποδειγματική, «πεσμένη» φωτογραφία, με παράκαμψη κάθε φωτογένειας, οδηγούμαστε σ΄ ένα ελλειπτικό τέλος.Πέρα από την ψυχαναλυτική οπτική, αυτή η έννοια του «Ενοίκου» λειτουργεί ως ένας ανησυχητικός υπόγειος «αέρας».
Αλέξης Δερμετζόγλου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress