Σπάνιας ευαισθησία ταινία, το «Μπλε Καφτάνι» φτάνει μια ανάσα πριν την Οσκαρική πεντάδα διαρρηγνύοντας τα ιμάτια των κοινωνικών περιορισμών που ιδιαίτερα στον Αραβικό κόσμο κατευθύνουν την αγάπη αδιέξοδα σε έρημο ψυχής. Στο Μαρόκο μια φιλάσθενη γυναίκα έχει αποδεχτεί σιωπηρά την ομοφυλοφιλία του συζύγου της, διασφαλίζοντας του -όσο κρατάει τα προσχήματα- τη συντροφικότητα αλλά και τη στήριξη στην αδιαπραγμάτευτη καλλιτεχνία του ως λεπτολόγου ράφτη.
Ο νεαρός βοηθός που θα μπει στη ζωή τους και το μαγαζί τους, αρχικά θα σβήσει τον καταπιεσμένο πόθο του κυρίου μόνο και μόνο για να τιμωρηθεί από τη γυναίκα που παλεύει να αποδεχτεί δύο σημαντικά γεγονότα που θα ακολουθήσουν: την επικείμενη διάγνωση που θα προσδιορίσει στο ελάχιστο τη ζωή που της απομένει και την πράξη μεγαλοσύνης που περιλαμβάνει την αποδοχή πως ο αγαπημένος της σύζυγος πρέπει να αγαπήσει και να αγαπηθεί πριν εκείνη πει αντίο. Όλα αυτά, όσο ένα χειροποίητο μπλε καφτάνι ετοιμάζεται να παραδοθεί σε μια κακότροπη πελάτισσα. Το «Μπλε Καφτάνι» λεπτοβελονιά κεντά τα ψυχικά παράσημα όλων των συμμετεχόντων σε έναν ύμνο στην αγάπη πριν και μετά το αδυσώπητο παρόν. Είναι μία από τις -μέχρι στιγμής- 5 ταινίες της χρονιάς που πρέπει να δείτε.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr