Κύριο σκηνικό φόντο της ταινίας του ντουέτου Βέλγων σκηνοθετών Φέλιξ Βαν Γκρόνινγκεν και Σαρλότ Βάντερμιρς είναι η επαρχιακή Ιταλία • για την ακρίβεια ο τίτλος της αναφέρεται στην ορεινή περιοχή της Ιταλίας όπου το μεγαλύτερο μέρος της γυρίστηκε. Παρακολουθούμε την ιστορία δύο φίλων (Λούκα Μαρινέλι, Αλεσάντρο Μπόργκι) με αφετηρία την γνωριμία τους, όταν ήταν παιδιά. Διαφορετικοί χαρακτήρες αλλά όπως συχνά λέμε τα αντίθετα έλκονται.
Ο ένας είναι ντόπιος, από τα Οκτώ Βουνά, ο άλλος παιδί της πόλης ,επισκέπτης των Οκτών Βουνών τα καλοκαίρια. Η πορεία τους στον χρόνο θα χαρακτηριστεί από όλα εκείνα τα γνώριμα στάδια που καθένας μπορεί να έχει νιώσει μέσα από μακρόχρονες φιλίες και που ο συγγραφέας Πάολο Κονιέτι τόσο όμορφα περιγράφει στο ομότιτλο μυθιστόρημά του που υπήρξε η βάση του σεναρίου (το υπογράφουν οι σκηνοθέτες).
Οι συνθήκες διαφοροποιούν τα πρόσωπα χωρίς απαραιτήτως να το έχουν επιδιώξει, κάποια στιγμή προκύπτει η απόσταση, μετά από χρόνια έρχεται η επανένωση, όπως και πάλι η απομάκρυνση. Όλα αυτά με βαρόμετρο τον χώρο, το σιωπηλό, μαγευτικό φυσικό τοπίο που νιώθεις ότι κατά κάποιο παράξενο τρόπο κρατά τους δύο αυτούς ανθρώπους ενωμένους, ακόμα και αν δεν βρίσκονται μαζί.
Ο χώρος είναι το σημείο αναφοράς των δύο φίλων και οι σκηνοθέτες αξιοποιούν κάθε τετραγωνικό του μέτρο. Αυτός είναι ο άσος της ταινίας γιατί είναι το πιο έντονο στοιχείο της • με έναν σχεδόν μυσταγωγικό τρόπο, καλύπτει χωρίς ποτέ κουράζει τις 2 ½ ώρες της. Ενα σπίτι ερείπιο που οι φίλοι θα ξανακτίσουν μαζί, ένα επικίνδυνο μονοπάτι που θα περπατήσουν μαζί, βράδυ στο ύπαιθρο δίπλα στην φωτιά • χαρές, λύπες, με μια λέξη ζωή σε αυτή την βαθιά διεισδικτική ταινία που κυριολεκτικά απογειώνεται από την αίσθηση και την ατμόσφαιρα του τοπίου.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr