Μεταφορά της αυτοβιογραφίας του Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς, από το ξεκίνημα της καριέρας του μέχρι την δόξα των μεγαλύτερων πρωταθλημάτων του κόσμου. Παρακολουθείται ευχάριστα και παθητικά ειδικά από τους φανς (ή εξίσου, τους haters) του μοναδικού αυτού αθλητή, όμως χάνει μια μεγάλη ευκαιρία για κάτι αληθινά ξεχωριστό, όπως κι ο ίδιος ο Ζλάταν εξάλλου. Αντ’αυτού, περιορίζεται σε μια αφηγηματικά ανέμπνευστη παράθεση σταθμών στην καριέρα του, τυλιγμένων με μια εντελώς συμβατική και προβλέψιμη δραματουργική ματιά.
Είναι σχεδόν προσβλητικό να κοιτά κανείς την καριέρα (στα όρια του θρύλου και του underperformance) και την περσόνα (μια εριστικά meta, meme οντότητα που κουμπώνει τέλεια στην αισθητική του 21ου αιώνα) του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς και το καλύτερο που να μπορεί να σκεφτεί να είναι μια ιστορία τύπου «όλοι μου έλεγαν οτι δε θα τα καταφέρω στο American Idol αλλά εγώ έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα».
Θοδωρής Δημητρόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα news247.gr