Στα 42 του χρόνια σήμερα ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς παίζει ακόμα μπάλα. Οι γονείς του μετανάστες από τα πολύπαθα Βαλκάνια εγκαταστάθηκαν στο Μάλμο της Σουηδίας, όπου και γεννήθηκε ο ήρωας που το όνομά του σημαίνει «από χρυσό».
Η ταινία με «χαλαρό» τρόπο μας μεταφέρει στην παιδική ηλικία και στα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα ως την διασημότητα. Οι σχέσεις με την οικογένεια, η παραβατικότητα, τα «καμώματα» και οι «τσαμπουκάδες» του Ζλάταν τοποθετούνται σ΄ ένα «ήρεμο» φιλμικό πεδίο με ελάχιστη δυνατόν δραματουργία. Οι ηθοποιοί καλοί, η φωτογραφία ενδεδειγμένη και αξιοσημείωτο το μοντάζ που έντεχνα «ενώνει» χρόνους και καταστάσεις. Πολύ σωστά εκτιμώ, επειδή το φιλμ δεν περιλαμβάνει την περίοδο της ποδοσφαιρικής του διασημότητας, δεν υπάρχουν σκηνές από ματς. Δυό διαφορετικοί ηθοποιοί ενσαρκώνουν τον ποδοσφαιριστή στην παιδική εφηβική του ηλικία.
Οι σινεφίλ φίλαθλοι θα αποζημιωθούν μια και με τα ζενερίκ του τέλους παρακολουθούμε μερικά από τα πιο θεαματικά και τεχνικά γκόλ του Ζλάταν.
Περιμένετε κριτική γνώμη. Στο είδος και στις προθέσεις του μια χαρά ταινία. Κάποια από τα περιστατικά της παιδικής και εφηβικής ηλικίας δείχνονται με μια επαναληπτικότητα, ενώ η κοινωνική μέριμνα της Σουηδίας δείχνει «αγιογραφική» αλλά την ζήλεψα σε σχέση με την πλήρη απουσία της δικής μας Βαλκανικής Ελλάδας.
Αλέξης Δερμετζόγλου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress