ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ - Γιάννης Ζουμπουλάκης

Η τελευταία ταινία του Θάνου Αναστόπουλου («Η κόρη», «Η τελευταία παραλία») μοιάζει σαν ένα «παιχνίδι» πάνω στον χρόνο, στην ελληνική Ιστορία, στην σχέση της Ευρώπης με την Επανάσταση του 1821, ακόμα και στο ίδιο το σινεμά. Ως σύνολο η ταινία έχει κάποιες σεναριακές αδυναμίες, αν όμως όντως την δεχθούμε σαν παιχνίδι, αν βάλουμε τους εαυτούς μας στην θέση θαμώνων παράστασης ταχυδακτυλουργικών τρικ, δεν μας επηρεάζουν. Συγχρόνως, τα «Φαντάσματα» καταφέρνουν να γίνουν και κάτι σαν φόρος τιμής προς την ίδια την πόλη όπου γυρίστηκαν, την Τεργέστη, το κοσμοπολίτικο ευρωπαϊκό λιμάνι όπου κάποτε, κάποιοι άνθρωποι, όχι και τόσο γνωστοί όσο άλλοι, πάλευαν για την ιδέα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 (ο μεγαλοαστός μπον βιβάν και «κορτάκιας» Δημήτριος Καρτσιώτης π.χ. τον οποίο υποδύεται χαμηλότονα αλλά με έντονη σκηνική παρουσία ο Γιώργος Χωραφάς).

Ο Αναστόπουλος προσπαθεί να ενώσει τις ψηφίδες ενός παζλ του οποίου τόσο η εικόνα όσο και ο χρόνος δεν ορίζονται εύκολα, το παρελθόν «κυκλοφορεί» με άνεση μέσα στο παρόν, βλέπεις ηγετικές μορφές όπως ο Ναπολέοντας και ο Ρήγας Φεραίος δίπλα σε πρόσωπα καλυμμένα από τις μάσκες του COVID 19. Είναι φαντάσματα του ένδοξου παρελθόντος; Είναι πρόσωπα της ταινίας για τον Φεραίο που ένας σκηνοθέτης (Νίκος Γεωργάκης) γυρίζει στην Τεργέστη; Ποιος ξέρει. Πάντως το παλιό και το σύγχρονο γίνονται τελικά ένα κάτω από την σκιά της μεγάλης ιδέας στο πολύ ενδιαφέρον αυτό εγχείρημα, πρωτότυπο στην σύλληψή του, νοσταλγικό (με την καλή έννοια) και με λεπτό χιούμορ (παίζουν επίσης οι Πηνελόπη Τσιλίκα, Θεοδώρα Τζήμου, Γιώργος Συμεωνίδης, Γιάννης Αναστασάκης)