Μα φιλόδοξη επιστήμονας, η ΄Αλμα, προκειμένου να προχωρήσει τις έρευνές της συμμετέχει σ΄ ένα ιδόρρυθμο πείραμα. Δέχεται να περάσει τρείς εβδομάδες με ένα ανθρωποειδές ρομπότ ειδικά κατασκευασμένο να υπηρετεί τις επιθυμίες της,
Ενδιαφέρουσα προσπάθεια που ενώ εκκινεί με τα στερεότυπα της ρομαντικής αμερικανικής κομεντί παρεκλίνει δημιουργικά χάρις στο καλό σενάριο. Να θυμίζω πως στα 1986 η Αμερικάνα Σούζαν Σάιντελμαν είχε γυρίσει ένα ανάλογο φιλμ το «Φτιάχνοντας τον τέλειο εραστή».
Η Γερμανίδα σκηνοθέτιδα φιλοδοξεί να πάει την ιστορία παραπέρα, αλλά αναγκαστικά και αναγνωριστικά περνάει αρχικά σ γνώριμες καταστάσεις προβλέψιμες, χιουμοριστικές και με αναφορές στην αρχόμενη συναισθηματική εξάρτηση. Βαθμιαία και διακριτικά μεταβαίνει σ΄ ένα κοινωνιολογικό σχόλιο για την σχέση σεξουαλικότητας- μοναξιάς- αποδοχής και επιθυμίας. Τελειώνει ελλειπτικά και αυτό είναι αξιοσημείωτο. Φυσικά τον γράφοντα τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα το υποκρυπτόμενο σχόλιο για τις δυστυχίες και αστοχίες του σύγχρονου πολιτισμού που καλύπτει συνεχώς τις νέες «ανάγκες» με εφευρέσεις και όχι λύσεις γνώσης και πρόνοιας,
Αλέξης Δερμετζόγλου
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα kemes.wordpress