Στη βόρεια Γαλλία η Ζουλιέτ μεγαλώνει μόνη, μαζί με τον πατέρα της, βετεράνο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Η μοναχική νεαρή κοπέλα γνωρίζει μια μάγισσα που της υπόσχεται πως τα πορφυρά πανιά θα την πάρουν μια μέρα μακριά από το χωριό της κι έκτοτε η Ζουλιέτ δεν παύει να πιστεύει στην εκπλήρωση αυτής της προφητείας.
Ο Πιέτρο Μαρτσέλο, σκηνοθέτης του εκπληκτικού «Μάρτιν Ιντεν», επιστρέφει με μια ταινία που, αυτήν τη φορά, έχει στο επίκεντρό της τη γυναικά. Είναι μια ελεύθερη διασκευή του βιβλίου του Σοβιετικού (Αλεξάντερ Στεπάνοβιτς Γκρινέβσκι) Αλεξάντερ Γκριν «Πορφυρά Πανιά», που γράφτηκε το 1923 και γυρίστηκε το 1961 από τον Αλεξάντρ Λούκιτς Πτούσκο σε παραγωγή της Μόσφιλμ. Ουσιαστικά πρόκειται για μια ρομαντική ιστορία με φαντασιακά στοιχεία, που διαδραματίζεται σε έναν ακαθόριστο τόπο κάπου στη Δυτική Ευρώπη...
Τα στοιχεία τα αναφέρουμε ενδεικτικά για το υπόβαθρο της ταινίας, αφού ο Μαρτσέλο αρέσκεται να διασκευάζει ιδιαίτερους συγγραφείς. Διαβάζοντας το σκηνοθετικό σημείωμα, παρατηρούμε ότι δυο σημεία είναι εκείνα που τον κέντρισαν περισσότερο. Η σχέση πατέρα και κόρης και η εκτεταμένη οικογένεια που σχηματίζεται και στηρίζει τον πατέρα, ύστερα από τον χαμό της συζύγου του. Και πράγματι αυτά ξεχωρίζουν αισθητά μέσα στην ταινία, η οποία όμως δεν καταφέρνει τελικά να έχει μια σφιχτή αφηγηματική δομή και αρκετές σκηνές είναι πραγματικά αμήχανες... Από μια τέτοια ιστορία δεν λείπουν και οι δεισιδαιμονίες που συνυπάρχουν με τη «μαγεία», οι οποίες τελικά καθορίζουν και τον χαρακτήρα του κοριτσιού...
Παυλίνα Αγαλιανού
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα rizospastis.gr