Το βαθιά συναισθηματικό σινεμά του Ιάπωνα σκηνοθέτη Χιροκάζου Κόρε Εντα αγγίζει ευαίσθητες χορδές μέσα από ασυνήθιστες, ίσως, αλλά πάντοτε ενδιαφέρουσες και πάντοτε πέρα για πέρα ανθρώπινες καταστάσεις παρμένες μέσα από την ίδια την ζωή. Παιδιά που μεγαλώνουν μόνα, χωρίς την φροντίδα κανενός στο «Κανείς δεν ξέρει», μια άπορη οικογένεια που θάβει μέσα στο ίδιο της το σπίτι συγγενείς για μην δηλώσει θάνατο και χάσει την σύνταξη στους «Κλέφτες καταστημάτων».
Στο επίκεντρο της τελευταίας δημιουργίας του, «Τυχερό Αστέρι», βρίσκεται μια μικρή επιχείρηση πώλησης βρεφών, φαινόμενο που τα τελευταία χρόνια ανθεί στη Νότιο Κορέα. Η ιστορία γύρω από το μωρό που βρίσκεται σε πρώτο πλάνο είναι περίπλοκη, τραγική αλλά ενίοτε ακόμα και αστεία. Το ντουέτο των πωλητών (Κανγκ-Χο Σονγκ, Ντονγκ-Γουόν Γκανγκ) διασχίζει την Νότιο Κορέα προσπαθώντας (κυριολεκτικά σαν πλασιέ) να βρει τον σωστό αγοραστή κάτι που συνεπάγεται μια ταινία περιπλάνησης με στιγμές δισβάσταχτης αμηχανίας, πόσο μάλλον με την μητέρα του μωρού παρούσα (Τζι-Εουν Λι) καθώς ναι μεν το παράτησε σε Baby Box (κουτιά-δοχεία που προστατεύουν τα βρέφη μέχρι κάποιος να τα μαζέψει) αλλά την επομένη το μετάνιωσε.
Παράλληλα, ένα άλλο ντουέτο, γυναικών αστυνομικών (Ντούνα Μπαε, Τζου-Γιουνγκ Λι) παρακολουθεί τα δρώμενα με στόχο την επ’ αυτοφόρω σύλληψη. Ο Κόρε Εντα με υπομονή και τελικά αγάπη, κτίζει μικρές ιστορίες γύρω από όλους τους χαρακτήρες, ζυγίζοντας προσεκτικά τις καταστάσεις και με αρκετούς σεναριακούς άσους κρυμμένους στο μανίκι του. Κανείς δεν είναι αυτό που λέμε «κακός», όλοι κουβαλούν από ένα σταυρό στην πλάτη τους και όλοι, τελικά, επιθυμούν το καλό του μωρού, του Τυχερού Αστεριού. Ο σκηνοθέτης δεν θέλει να κρίνει (πόσο μάλλον να κατακρίνει) αλλά να κατανοήσει. Και τα καταφέρνει θαυμάσια (να σημειωθεί ότι η ταινία απέσπασε το βραβείο ανδρικής ερμηνείας στο περσινό φεστιβάλ των Καννών για τον Κανγκ-Χο Σονγκ πρωταγωνιστή στα «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν Χο)
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr