Στη Νότια Κορέα, εκατοντάδες μωρά κάθε χρόνο βρίσκονται παρατημένα, γεγονός που έχει οδηγήσει δημόσιους φορείς και απλούς πολίτες να προσθέσουν στα κτίρια και τα σπίτια τους κουτιά-δοχεία που προστατεύουν τα βρέφη μέχρι να τα μαζέψει κάποιος. Ένας υπάλληλος μιας εγκατάστασης με "baby boxes" και ο φίλος του που παλεύει με τα χρέη του, κλέβουν ένα μωρό για να το πουλήσουν σε καλή τιμή. Σύντομα, όμως, οι ντετέκτιβ που τους παρακολουθούσαν τους εντοπίζουν αθόρυβα.
O Κορε-έντα (“Κλέφτες Καταστημάτων”) επιστρέφει σε ρυθμούς και μοτίβα που χαρακτηρίζουν όλη τη φιλμογραφία του αλλά με έναν τρόπο κάπως μηχανικό και χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση. Εδώ προσθέτει στοιχεία και παράλληλες πλοκές πολλά εκ των οποίων μοιάζουν είτε μισοδουλεμένα είτε υπερβολικά, καθώς και μπόλικα σχηματικά δραματικά backstory για όλους τους χαρακτήρες, με αποτέλεσμα ένα φιλμ υπερφορτωμένο– κάτι που έρχεται σε εσωτερική σύγκρουση με τη συνήθη κάλμα και την σχετική δραματική απλότητα του έργου του. Το φιλμ απλά δεν κλικάρει με τον τρόπο που συμβαίνει σε άλλες ταινίες του. Ωστόσο ο σπουδαίος Σονγκ Κανγκ-χο (“Παράσιτα”, “Μνήμες Φόνων”) κέρδισε το βραβείο αντρικής ερμηνείας στις Κάννες.
Θοδωρής Δημητρόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα news247.gr