Γνωστό και ως Muti, το νέο περιπετειώδες δράμα του Τζορτζ Γκάλο, ενός σινεπαραγγελιοδόχου που κρατά ζωντανό το πνεύμα του παλιού αστυνομικού δράσης απευθείας για βίντεο, φέρνει αντιμέτωπο έναν σκληρό αστυνομικό με πικρό παρελθόν (Κόουλ Χάουζερ, γιος του Γουίνγκς, πάλαι ποτέ πρωτοπαλίκαρου του σινεμά μπουνιάς και σφαίρας) με έναν άρπαγα και δολοφόνο μικρών παιδιών. Κι επειδή η τελετουργία του Ραντούκου παραπέμπει σε μαύρη μαγεία, πολιτιστικός σύμβουλος επί του ειδεχθούς θέματος, έστω και απρόθυμα, χρίζεται ο καθηγητής με καταγωγή από το Λεσότο, τον οποίο υποδύεται με συνταξιοδοτικό αέρα οικονομίας σε λόγο και έκφραση ο επαγγελματίας, αν και εμφανώς κουρασμένος από τις άψυχες παραγγελιές, Μόργκαν Φρίμαν.
Η σκηνοθεσία στην ελάχιστη δράση και τους αναμενόμενους από χιλιόμετρα (όταν δεν είναι επιτηδευμένοι) διαλόγους είναι τόσο ανεπαρκής και εξόφθαλμα αργή, που το πρόβλημα του αναληθοφανούς Muti, αν εξαιρέσεις την από άλλο ανέκδοτο τελική σκηνή, είναι πως δεν γλεντάει το παλιομοδίτικο, πολυφορεμένο θέμα του με υπερβολή, τουλάχιστον για να κάνει τη διαφορά.
Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα lifo.gr