Όταν ένα σημαντικό φορτίο κοκαϊνης καταλήγει από λάθος στο δάσος Τσαταχούτσι της Τζόρτζια, μια αρκούδα που θα την δοκιμάσει θα γίνει η απειλή όσων κάνουν το λάθος να αναζητήσουν την κοκαΐνη στο πάρκο αλλά και όσων βρίσκονται εκεί χωρίς να έχουν ιδέα του τι συμβαίνει. Όμως η μεγαλύτερη απειλή είναι η ίδια η παρακολούθηση της ταινίας της Ελίζαμπεθ Μπανκς όπου όλα τα παραπάνω συμβαίνουν άλλοτε υπό μορφή πλάκας και άλλοτε με δραματικό χαρακτήρα.
Αδυνατώ να καταλάβω τι ακριβώς είχε στο μυαλό της η Μπανκς πέρα ίσως από ένα homage στο αμερικανικό σινεμά της δεκαετίας του 1980 γιατί τότε η ιστορία εκτυλίσσεται (1985). Η σκηνοθέτις «δανείζεται» διάφορα στιλ ταινιών εκείνης της περιόδου για να κάνει την δική της (για ποιο λόγο αλήθεια αφού τις περισσότερες από εκείνες τις ταινίες θα ήταν προτιμότερο να τις ξεχάσουμε;). Την μια έχεις την αίσθηση ότι παρακολουθείς παιδική περιπέτεια τύπου «Γκούνις», την άλλη νομίζεις ότι βλέπεις το «Κούτζο» του Τζο Ντάντε (με τον λυσσασμένο σκύλο).
Οσο για τον συνδυασμό του κακού επαρχιώτικου αμερικανικού χιούμορ με τις gore σκηνές των κομμένων χεριών, των κομμένων ποδιών και τα χυμένων εντοσθίων, είναι το λιγότερο, για τα σκουπίδια (παίζουν οι Κέρι Ράσελ, Ο’ Σι Τζάκσον JR, Άλντεν Έρενράιχ ,ενώ εδώ κάνει και την τελευταία του κινηματογραφική εμφάνιση ο Ρέι Λιότα).
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr