Μεγάλη ποσότητα κοκαΐνης πέφτει… εξ ουρανού και βρίσκει «πελάτη»… μια τεράστια μαύρη αρκούδα σε ορεινή περιοχή της Τζόρτζια! Όποιοι βρεθούν αντιμέτωποι με το… μαστουρωμένο τετράποδο δεν θα περάσουν καθόλου καλά. Εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα!
Έχουν δίκιο. Όλα απ’ τη ζωή είναι βγαλμένα! Όσο απίστευτο και εξωφρενικό μπορεί ν’ ακούγεται, η ιστορία του «Cocaine Bear» συνέβη το 1985 στην Αμερική, με την εν λόγω αρκούδα ν’ αποκαλείται και… Πάμπλο Εσκομπέαρ (γέλια στο βάθος) στην πραγματικότητα, εξαιτίας της βουλιμικής κατανάλωσης μεγάλης ποσότητας κοκαΐνης, η οποία (τελικά) την οδήγησε στον θάνατο. Φοβερό υλικό για ταινία άγριου κανιβαλισμού στα πρότυπα μπι-μουβιάς, αλλά… όχι ακριβώς αυτό που είχε στο μυαλό της η Ελίζαμπεθ Μπανκς. Δυστυχώς.
Στήνοντας ένα κάρο υποπλοκές γύρω από την σε φρενήρη κατάσταση… μαστούρας αρκούδα (δύο ανήλικα έχουν βγει για βόλτα στο βουνό, η μάνα του ενός τα αναζητά, έμποροι ναρκωτικών ψάχνουν το χαμένο εμπόρευμα, μπάτσος ψάχνει τους ναρκέμπορες, συμμορία «νταήδων» την πέφτει σε όποιον βρει μπροστά της, παρενοχλώντας το δασαρχείο και την υπεύθυνη που έχει… καύλες για ακτιβιστή και λάτρη της Φύσης και πάει λέγοντας…), η Μπανκς αποπροσανατολίζεται πλήρως και παραδίδει ένα έργο που κάνει zig-zag πάνω από διάφορα φιλμικά είδη, με κυρίαρχο εκείνο της (ενίοτε κατάμαυρης) κωμικής αστυνομικής περιπέτειας, ενώ το πράμα ζητάει (ουρλιάζοντας!) την υπερβολή και τον τρόμο. Να πω κι ένα (ταπεινό) παράδειγμα; Εδώ έπρεπε η πλοκή και η διάθεση ν’ ακολουθούν μονοπάτια τύπου «Snakes on a Plane» (2006).
Η ανασύσταση του κλίματος της περιόδου της δεκαετίας του ’80 είναι μία από τις επιτυχίες του έργου, αν και αμφιβάλλω πως ένα κοριτσάκι θα μπορούσε να έχει στο δωμάτιό του αφίσα του album «Some Great Reward» στη επαρχία της Τζόρτζια. By the way, κάποιος από τους συντελεστές της ταινίας πρέπει να είχε τρελό «κόλλημα» με τους Depeche Mode, καθώς στην καλύτερη και πιο ξεκαρδιστική σεκάνς (με το ασθενοφόρο) ακούγεται σχεδόν ολόκληρο το «Just Can’t Get Enough»! Δεν χαρίζεται σε gore η Μπανκς (πάλι καλά), αλλά το να πετιούνται ανθρώπινα μέλη από ‘δω κι από ‘κει (με όχι ακριβώς πρωτότυπο τρόπο) σταδιακά χάνει το ενδιαφέρον του, ενώ το κωμικό timing παίρνει συχνότερα διαζύγιο με την αφήγηση. Το όλο project διασώζεται κυρίως από την ακρότητα της «πρώτης ύλης», αφήνοντας μια θετική γεύση κυρίως λόγω κάποιων σκηνών ανθολογίας οι οποίες φτιάχτηκαν για να… σειστούν σειρές ολόκληρες καθισμάτων στα multiplex.
Η κλιμάκωση μοιάζει να έχει βγει από… οικογενειακό δράμα επιβίωσης στην Άγρια Φύση (φευ!), σε συνδυασμό με crime περιπέτεια ξεκαθαρίσματος λογαριασμών και… μια μαστουρωμένη αρκούδα στη μέση. Στην τελική, το «Cocaine Bear» δίνει την εντύπωση περίπτωσης «bad movies we love» που χάνει την ευκαιρία να είναι… πραγματικά κακή για ν’ αρέσει (!), όντας καλογυαλισμένη μέσα σε στουντιακό production value και «guilty» ψήγματα σοβαρότητας που μοιάζουν να έρχονται από άλλο… ανέκδοτο. Στο πλαίσιο αυτού του τελευταίου, διαρκεί πολύ και δεν αποφασίζει καν ποιο μπορεί να είναι το punchline του (μη φύγετε στα end credits, πέφτουν διαρκώς επιπλέον σκηνές, πραγματικά αστείες!).
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;
Concept που γάμαγε, trailer που άφηνε το σαλάκι να τρέχει απ’ τα χείλη, αποτέλεσμα… ντεμί χαβαλετζίδικο, ενώ τα ουρλιαχτά γέλιων θα έπρεπε ν’ ακούγονται μέχρι την έξοδο του κινηματογράφου. Λάθος επιλογή σκηνοθέτη, ξεκάθαρα. Αλλά θ’ αφήσει εποχή και μόνο γιατί σκέφτηκαν να το κάνουν ταινία! Οι πιο… «εξαγριωμένοι» και έτοιμοι για δυνατή «τρασίλα», θα βρουν και μεγάλες στιγμές… βαρεμάρας!
Ηλίας Φραγκούλης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα freecinema.gr