Το παρελθόν δείχνει να γοητεύει τον γάλλο σκηνοθέτη Νικολά Μπεντός, αρκεί να θυμηθούμε την πρώτη ταινία του, «Ο κύριος και η κυρία Αντελμάν», ένα καλειδοσκόπιο στον χρόνο μέσα από το οδοιπορικό ενός ζευγαριού. Το «Ραντεβού στο Belle Epoque» είναι στην ουσία ένας ύμνος προς τη δεκαετία του 1970, όταν τα πράγματα, σε όλους τους τομείς, ήταν πολύ πιο ξεκάθαρα συγκριτικά με την μπερδεμένη, σύγχρονη εποχή μας. Αυτό τουλάχιστον είναι το πρόβλημα του Βιτόρ, ενός γερασμένου, κάποτε πασίγνωστου σκιτσογράφου (Ντανιέλ Οτέιγ), ο οποίος ζει με μια γυναίκα που πλέον τον βαριέται (Φανί Αρντάν) και χωρίς να έχει όρεξη για τίποτε.
Τι θα μπορούσε να συμβεί όμως αν μέσω μιας τηλεοπτικής εκπομπής που διευθύνει ένας εκκεντρικός σκηνοθέτης (Γκιγιόμ Κανέ) ο Βιτόρ, για λίγο, ξαναβρεθεί στο παρελθόν και στη νιότη του; Πάνω σε αυτή την τρυφερή ιδέα ο Μπεντός στήνει μια ολόκληρη εποχή περιορίζοντάς την σε ένα κλασικό seventies μπαρ όπου ο Βιτόρ μέσω της γνωριμίας μιας νέας κοπέλας (Ντοριά Τιγέρ) θα ξαναζήσει τα χρόνια της ελεύθερης ζωής, της νιότης, του έρωτα. Αεικίνητη, όσο χρειάζεται νοσταλγική και με πολύ καλές προθέσεις, η ταινία προσφέρεται για ένα ευχάριστο δίωρο και εν συνεχεία ξεχνιέται.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr