Επτά χρόνια μετά το «Ant–Man» του Πέιτον Ριντ, ο μυρμηγκανθρωπος, ο πιο αστείος ίσως σούπερ ήρωας του σύμπαντος της Marvelαλλά και ο πιο διάσημος ρόλος του καλού ηθοποιού Πολ Ραντ, επιστρέφει και πάλι στην οθόνη για μια σόλο περιπέτεια. Στο «Ant–Man και Wasp: Κβαντομανία», επίσης του Ριντ, ο ήρωας, μαζί με την οικογένειά του θα βρεθεί σε ένα εναλλακτικό σύμπαν παράλληλων κόσμων, τον Κβαντικό Κόσμο, όπου τον πρώτο λόγο θα έχει τελικά η …πεθερά του (Μισέλ Πφάιφερ), καθώς όλο το κλειδί της υπόθεσης (αν μπορούμε να την αποκαλέσουμε υπόθεση) βρίσκεται σε αυτήν.
Εξάλλου εκεί είχε ζήσει επί δεκαετίες πριν την σώσει ο Μυρμηγκανθρωπος και η κόρη της (Εβάντζελιν Λίλι) μεσω του επιστήμονα συζύγου της (Μάικλ Ντάγκλας) που έχει πάθος με τα μυρμήγκια και ήταν εκείνος που μετέτρεψε έναν λωποδύτη της πλάκας σε Μυρμηγκάνθρωπο (θυμίζω τι περίπου είχε συμβεί στην πρώτη ταινία για όσους δεν έχουν ιδέα, διότι αν πάνε τελικά στην καινούργια και δεν ξέρουν θα χάσουν τ’ αυγά και τα καλάθια). Αποδεικνύεται λοιπόν ότι η πεθερά είχε πολλά κρυμμένα μυστικά εκεί κάτω στον Κβαντικό Κόσμο, τον οποίο ο Ριντ παρουσιάζει σαν κακή εκδοχή του Πολέμου των Αστρων με διάφορα τέρατα να περιφέρονται και να κάνουν το κομμάτι τους.
Η εικονα αυτού του κόσμου που χάρη στην συμβολή των οπτικοακουστικών εφέ θυμίζει βραχυκυκλωμένο φλίπερ σε μέγεθος πλανήτη γεμάτο παραξενα πλάσματα ανάμεσα στα οποία και ο Μπιλ Μάρεϊ με το γνωστό κυνικό του χιούμορ, είναι το μόνο που εν τέλει συγκρατείς από την εμπειρία παρακολούθησης αυτής της ταινίας που φυσικά, απευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά στο κλαμπ των φαν της Marvel.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα tovima.gr