Καταστροφικά πάθη, υπερβολές, εξουσία, έρωτας και πόθος κυριαρχούν στην επόμενη διακειμενική οιστρηλατημένη ωδή στον Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, από τον Φρανσουά Οζόν. Στο «Πέτερ Φον Καντ», παράφραση και έμπνευση από «Τα Πικρά Δάκρυα της Πέτρας Φον Καντ», προσφάτως χωρισμένος σκηνοθέτης που στην αντίληψη του όλα είναι ανούσια και υπερβολικά δραματικά για να έχουν ενδιαφέρον, θα συναντήσει τον προτεζέ της μούσας του Σιντονί και θα ερωτοχτυπηθεί κατευθείαν από το απαγορευμένο αυτής της σχέσης. Άραγε ένας καλλιτέχνης μπορεί να ζήσει και να δημιουργήσει χωρίς έρωτα ή έστω τον πόνο και την απογοήτευση που φέρνει ένας χωρισμός;
Ο Φρανσουά Οζόν γνωρίζει το μελόδραμα όσο λίγοι γάλλοι και παίζει με τα είδη/πρόσωπα με μεγάλη άνεση. Χρησιμοποιώντας ως αφηγηματική αφορμή την ταινία του Γερμανού καλλιτέχνη, θα συντάξει ένα δράμα δωματίου με πρωταγωνιστή τη συναισθηματική αστάθεια και παραφροσύνη. Με την Ιζαμπέλ Ατζανί να υποδύεται κάποια που προσομοιάζει στη Χάνα Σιγκούλα, και τη Χάνα Σιγκούλα να υποδύεται τη μητέρα του Πήτερ Φον Καντ, δηλαδή του Φασμπίντερ, κλείνει το μάτι στους κινηματογραφόφιλους. Το τραγούδι «Όπως στο θέατρο» γίνεται μια αναφορά στο τραγούδι «Θέατρο» που έβαλε ο Αλμοδόβαρ στο «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης». Την παράσταση όμως κλέβει, ακόμα και από τη συγκλονιστική πρωταγωνιστική τριάδα, ο Στεφάν Κρεπόν στο ρόλο του Καρλ, του βοηθού του Πήτερ που δέχεται καθημερινά εξευτελισμό χωρίς να λέει λέξη.
Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα ertnews.gr