Ψυχολογικό δράμα από τη Ρουμανία, πάνω στο θέμα της πατριαρχίας, της χειραγώγησης και της μεταστροφής μιας κοπέλας από την εμφανώς δυσλειτουργική οικογένειά της.
Η συγκεκριμένη οικογένεια διαχειρίζεται ένα ορεινό ξενοδοχείο, το οποίο λειτουργεί με τη βοήθεια της Ιρίνα, η οποία κρατάει τα λογιστικά βιβλία. Στο πίσω μέρος του κεφαλιού της όμως πάντα υπάρχει η επιθυμία να πάει στο Βουκουρέστι και να σπουδάσει στο εκεί πανεπιστήμιο παρόλο που υπάρχει πιο κοντά ένα περιφερειακό. Αυτό της συστήνει η οικογένεια, που την θέλει κοντά (όπως και την αδελφή της) για να βοηθάει την επιχείρηση, ειδικά τα καταπιεστικά (και βίαια μερικές φορές) αδέλφια της που δεν την αφήνουν να «αναπνεύσει» (τη βλέπουμε συνεχώς απασχολημένη χωρίς να έχει ούτε καιρό για διάβασμα), πόσο μάλλον να της επιτρέψουν να φύγει για την πρωτεύουσα. Αν της δίνουν καμιά φορά την ευκαιρία, την παροτρύνουν να σπουδάσει στο Λονδίνο, όπου ζει ο άλλος αδελφός της.
Η Ιρίνα ανθίσταται σιωπηρά, καταπνίγει συναισθήματα και υπομένει τα πάντα. Ακόμα και έναν παντρεμένο καλλιτέχνη, με τον οποίο έκανε έρωτα ένα βράδυ σε ένα πάρτυ, ο οποίος το παραδέχεται και εκείνη με ήπιο τρόπο του ζητάει λεπτομέρειες από τη σχέση της «μιας βραδιάς». Αυτός θα σταθεί και η αφορμή, να διεκδικήσει πιο δυναμικά την ελευθερία της και να ακολουθήσει το όραμά της. Παρακινημένη από το γυναικείο της ένστικτο, αλλά και το εύστροφο μυαλό της, σιγά – σιγά τους παρασύρει όλους σε ένα ανεπαίσθητο αλλά επικίνδυνο ψυχολογικό παιχνίδι. Και χωρίς να το καταλάβουν, οι θύτες θα μεταμορφωθούν σε θύματα…
Με ένα σενάριο που πάσχει (οι οικογενειακές βίαιες εκρήξεις επαναλαμβάνονται διαρκώς, χωρίς κάποια εξέλιξη στην πλοκή, μπροστά μάλιστα στους πελάτες του ξενοδοχείου) και με την Ιοάνα Τσίτου να παίζει εξαιρετικά το ρόλο της καταπιεσμένης Ιρίνα στο ανδροκρατούμενο περιβάλλον ψάχνοντας για την ευκαιρία της, η σκηνοθέτρια δεν προσφέρει στην ηρωίδα (και στο κοινό) μια διέξοδο, κάποια ελπίδα ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε καλύτερα (ή χειρότερα).
Το φιλμ, μπορεί να αναδεικνύει τα προβλήματα της πατριαρχικής επαρχίας και το αγροτικό τοπίο της Ρουμανίας (μέσα από την έξοχη φωτογραφία του Άντριαν Παντουρέτου), αλλά δεν κατορθώνει να ανεβάσει δραματουργικά την υπόθεση λόγω της αδυναμίας του σεναρίου και παραμένει προσκολλημένο στη βίαιη στάση της οικογένειας και στη μελαγχολία της επαρχιακής ζωής.
Άγγελος Πολύδωρος
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα aggelospolidoros.blogspot.com