Χαράζει και μέσα από μια υπέροχη φωτογραφία βλέπουμε την Έμυ και την αδελφή της να κατηφορίζουν προς την ψαραγορά του Πειραιά για να πιάσουν δουλειά. Η Έμυ είναι μια μικρή μάγισσα από τις Φιλιππίνες που δουλεύει κοιτάζοντας τον κόσμο με απορία. Αγνοεί τις μεταφυσικές δυνάμεις της, όπως και το «γιατί δεν πρέπει να γίνει σαν τη μητέρα της», αλλά όταν χρειαστεί να αντιμετωπίσει το ρατσισμό, το σεξισμό και την υποχρεωτική χριστιανική βάπτιση στην οποία την υποβάλει η αδελφή της (με τη βοήθεια φυσικά και άλλων μελών του «ποιμνίου» της φιλιππινέζικης καθολικής κοινότητας) αυτές ξυπνάνε από μόνες τους… Για καλή της δηλαδή τύχη ό,τι εύχεται συμβαίνει και έτσι «μαγικά» τόσο αυτή όσο και η Αρασέλη Λαιμού, που υπογράφει την ταινία, καταφέρνουν να τους αντιμετωπίσουν όλους χωρίς λόγια περιττά.
Μ’ ένα εκπληκτικό, υποδόριο χιούμορ η σκηνοθέτρια της ταινίας μεταμορφώνει μια κοινωνικά αδύναμη έφηβη σε αήττητη μάγισσα, ή ακόμα καλύτερα σε «αγία». Ο θεατής δεν τη βλέπει να κάνει τίποτα τελικά «κακό» στην ταινία και γι’ αυτό σε κάθε περίπτωση δικαιολογείται να πάρει τον τίτλο της τελευταίας. Ακόμα και όταν αποφασίζει να δουλέψει για την κυρία Χριστίνα (μια κυρία της μεγαλοαστικής τάξης που εκμεταλλευόταν τις θεραπευτικές δυνάμεις της μητέρας της για να βγάζει χρήματα) η Έμυ καταφέρνει να γίνει λατρευτή σαν θεραπεύτρια. Βεβαίως τo ποίμνιο προσπαθεί να την κρατήσει μακριά απ’ όλα αυτά (και την κυρία Χριστίνα) γιατί επί της ουσίας φοβάται το μεταφυσικό κι έτσι ένα τόσο μεγάλο ταλέντο μένει για άλλη μια φορά ανεκμετάλλευτο απ’ την εκκλησία, που μάλλον «εξόρισε» και τη μητέρα της.
Δεν φαίνεται όμως ότι θα καταφέρει να κάνει το ίδιο και με τη μάλλον πιο απενοχοποιημένη Έμυ. Γιατί τι πειράζει που έχουμε κληρονομικό χάρισμα, που τα δάκρυά μας είναι κόκκινα και τρομάζουνε, τι πειράζει που θα γίνουμε τελικά σαν τη μητέρα μας; Με το χαριτωμένο αλλά και πολύ οξύ, σύγχρονο και φεμινιστικά απενοχοποιημένο βλέμμα της, η Αρασέλη Λαιμού, πιστεύει βαθιά στη σιωπηλή γυναικεία δύναμη και δεν φοβάται τις επαναλήψεις. Άλλωστε το ροκ ύφος της Έμυ δεν υπόσχεται μια καθολική επανάληψη. Κανείς δεν θα διώξει την Έμυ που ήρθε σ΄ αυτόν τον κόσμο «για να μείνει» ∙ όπως άλλωστε και η ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου.
Ασπασία Λυκουργιώτη
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα cinematek.gr