ΣΥΝΟΨΗ: Βρισκόμαστε στην πολύβουη Λαχώρη όπου ζει η οικογένεια Ράνα: Ο χήρος πατέρας και οι δύο γιοι του με τις γυναίκες τους. Καθώς ο γηραιός πατριάρχης της οικογένειας λαχταρά τη γέννηση επιτέλους ενός εγγονού, η γυναίκα του Χαιντέρ, του μικρότερου γιου, αναγκάζεται να αφήσει τη δουλειά της και να μείνει σπίτι. Στο μεταξύ ο Χαιντέρ πιάνει δουλειά σε ένα από τα όχι και τόσο καλής φήμης χοροθέατρα της πόλης και καταλήγει να ερωτεύεται μια δυναμική και φιλόδοξη τρανς στάρλετ. Η απαγορευμένη ιστορία αγάπης τους φωτίζει σιγά σιγά την επιθυμία ολόκληρης της οικογένειας για σεξουαλική επανάσταση.
Το Joyland σαν αφήγημα δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί. Μια ακόμη εξωτική δραματική κομεντί σαν τις ταινίες που έκαναν διάσημη τη Mira Nair αλλά με ένα αποφασιστικό plot twist. Είναι όμως η πρώτη φορά που εμφανίζεται μια εικόνα της ομοφυλοφιλίας σε μια συντηρητική μουσουλμανική κοινωνία όπως το Πακιστάν. Και το πιο παράξενο είναι ότι εμφανίζεται σχεδόν αποδεκτή από όλους. Το επίσης παράξενο είναι ότι ερχόμαστε σε επαφή με ένα κόσμο άγνωστο που στην καλύτερη περίπτωση θα θεωρούσαμε κρησφύγετο για ταλιμπάν ενώ εδώ βλέπουμε μια κοινωνία πολύχρωμη, με πολλές διαφοροποιήσεις και ανεκτικότητα. Αυτό προφανώς που συμβαίνει είναι ο ταλαντούχος Σαίμ Σαντίκ να έχει συλλάβει ακριβώς τον τρέχοντα παλμό μιας κοινωνίας υπό ραγδαία διαμόρφωση. Και βέβαια όταν έρχεται η ανατροπή του στόρι, τότε κατανοούμε ακριβώς τι είχε στο νου του ο Σαντίκ και πως το «πέρασε» χρυσοτυλιγμένο σε μια εξωτική κωμικοτραγική πλοκή.
Το Λούνα Παρκ που δίνει το όνομα του στην ταινία θα μπορούσε τελικά να είναι ένα χαρούμενο πρότυπο για υιοθέτηση κοινωνικών αλλαγών σε αυτή την αχανή και πολυπληθή χώρα που ισορροπεί ανάμεσα στο πισωγύρισμα και την ανατροπή. Queer Χρυσός Φοίνικας στο φεστιβάλ των Καννών, βραβείο σεναρίου στις Νύχτες Πρεμιέρας, επίσημη πρόταση του Πακιστάν στα Όσκαρ 2023 (έφθασε μέχρι τη Short list).
Τάσος Ντερτιλής
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα grandmagazine.gr