Μενού

ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, Η - Τάσος Ντερτιλής

ΣΥΝΟΨΗ: Στο τέλος του 19ου αιώνα, ένας νεαρός Δανός πάστορας ταξιδεύει σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Ισλανδίας (που τότε ανήκε στην Δανία) για να χτίσει μια εκκλησία, αλλά και να απαθανατίσει φωτογραφικά τους κατοίκους της για πρώτη φορά. Ωστόσο, όσο προχωράει μέσα στο τραχύ και αφιλόξενο τοπίο, τόσο απομακρύνεται από τον σκοπό του, την αποστολή του και τις βεβαιότητες που ως τότε ακολουθούσε.

1764 4

Ο Ισλανδός δημιουργός του «Μια λευκή,λευκή μέρα» συνεχίζει τις περιπλανήσεις του στα παγωμένα τραχιά τοπία του Βορρά, τοπία που προκαλούν τον άνθρωπο να ξεφύγει από τα στενά όρια του πολιτισμού και να αναμετρηθεί με την ουσία της ύπαρξής του. Στη νέα του ταινία Η Χώρα του Θεού, ή πιο σωστά η Ερημιά του Θεού, η Άγονη γη όπως θα μεταφραζόταν ακριβέστερα ο πρωτότυπος τίτλος, ένας πάστορας που κουβαλάει όλη την προτεσταντική κουλτούρα ενός αυστηρού, στείρου χριστιανισμού και ταυτόχρονα το μικρόβιο της τέχνης μέσα από το χόμπι του για τη φωτογραφία, αποφασίζει να κάνει την υπέρβασή του. Να αναμετρηθεί με την άγρια φύση και να την κατακτήσει απόλυτα, αιχμαλωτίζοντας την ουσία της στο πνεύμα της Θρησκείας αλλά και μέσα στο φωτογραφικό του φακό. Η άγρια φύση όμως όταν μετατρέπεται σε Νεκρά Φύση εκδικείται τον φέροντα την Ύβρι. Έτσι λοιπόν ο όχι και τόσο αγαθός πάστορας, ένας «δαιμονισμένος» του Θεού, θα ανεβεί το δικό του Γολγοθά στις ηφαιστειογενείς πλαγιές της έρημης Ισλανδίας και θα μαρτυρήσει σαν άλλος Φιτζκαράλντο του Βέρνερ Χέρτσογκ καθώς η Φύση, αδιάφορη για τα υπαρξιακά του, θα κάνει τον κύκλο της υπερνικώντας όποιον της σηκώσει ανάστημα.

1764 5

Ο Πάλμασον αναδεικνύεται στον απόλυτο αντι-Ντράγερ δημιουργό, αμφισβητώντας την αλήθεια του δόγματος και ασκώντας δριμεία κριτική στον άκρατο ατομισμό ως βάση του δυτικού πολιτισμού.  Η ταινία του, γυρισμένη σε παραδοσιακό κάδρο 1: 1,33, αφήνει την αίσθηση των πρωτοπόρων της φωτογραφικής τέχνης που επιχείρησαν μέσα από τις προσεκτικά στυλιζαρισμένες εικόνες τους να συλλάβουν το φως και την ουσία της ζωής. Κάτι σαν τον πάστορα πρωταγωνιστή. Και από αυτή την άποψη ο Πάλμασον γίνεται με το δικό του τρόπο πρωταγωνιστής του έργου του, ένας Σκανδιναβός που ωθεί την τέχνη του στα άκρα, συχνά πέρα από τις δυνάμεις του, προκειμένου να αποδείξει τη δική του αλήθεια. Αυτή η υπέρβαση όμως είναι και το ζητούμενο της μεγάλης τέχνης…

Τάσος Ντερτιλής
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα grandmagazine.gr

Smart Search Module