ΑΛΙΣ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ - Γιάννης Ζουμπουλάκης

Από τις πιο εκνευριστικές «γυναικείες» ταινίες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, η «Αλις αγάπη μου» έχει ως κεντρικό πρόσωπο μια νεαρή γυναίκα, την Αλις (Ανα Κέντρικ) που από την πρώτη μέχρι την τελευταία σκηνή της ιστορίας, τρώγεται με τα ρούχα της. Δεν μπορεί να ορίσει ακριβώς τον λόγο, ή δεν θέλει να τον παραδεχθεί, πάντως όλα δείχνουν ότι το «κακό» προέρχεται από το ψυχολογικό μπούλινγκ που δέχεται από τον σύντροφό της.

Το στοίχημα της σκηνοθέτριας Μαίρη Νάι ήταν να βιώσουμε αυτή την αλλόκοτη ψυχολογική κατάσταση μπαίνοντας στο μυαλό της Αλις. Αισθανόμαστε όντως μια μορφή πίεσης, στην οποία οι μόνες που αντιστέκονται (χωρίς όμως να βλέπουν την πίεση να ασκείται) είναι οι δύο φίλες της ηρωίδας (Γούνμι Μουσάκο, Kανιέχτιο Χορν) με τις οποίες πηγαίνει για ένα γουικέντ στην εξοχή λέγοντας ψέματα στον σύντροφό της. Όμως και αυτές λειτουργούν πιεστικά εγκλωβίζοντας όχι μόνο την Αλις μα και το σενάριο σε αδιέξοδα. Οι ανούσιες κουβέντες και η όμορφη κινηματογράφηση της φύσης γεμίζουν μια ταινία που δεν έχει άποψη, που οδηγείται στο πουθενα και που νιώθεις ότι γυρίστηκε μόνο και μόνο για να υπηρετήσει με τον δικό της βαρετό τρόπο το κίνημα του #Metoo.